01 februari 2020

Kiespijn

Een zacht gekookt eitje ging er nog wel in, maar een beschuitje: "liever niet". De open wond in haar mond moet behoorlijk ontzien worden nu het herstelproces gaande is. Maar Roos hoor je niet piepen.
Hoe we nou precies onze dag wilden indelen bleek even problematisch te zijn, althans zo voelde ik dat aan. En dus maakten we dat bespreekbaar en losten het op. Ik had een - zeker achteraf gezien - idioot idee om de komende dagen in te vullen.We besloten om vandaag elk ons weegs te gaan en dat we elkaar aan het eind van de dag bij Roos thuis zouden zien. We hebben zondag en maandag gezamenlijke verplichtingen, vandaar.
Roos wilde graag haar nieuwe huis nog wat ordenen en ik wilde even van het mooie weer gebruik maken en het Noord Veluws museum in Nunspeet bezoeken.
Uiteraard ging ik te voet naar het station en met de stoptrein naar Nunspeet. Het museum aldaar heeft zo'n fijne sfeer. Het is niet groot maar beschikt over een mooie tentoonstellingsruimte. Na de tentoonstelling rond Arthur Briƫt was er nu een tentoonstelling rond de schilders die rond de eeuwwisseling "naar buiten" gingen om te schilderen. Dat was in Frankrijk begonnen in Barbizon, een piepklein plaatsje dat beroemd is geworden door de kunstenaarskolonie die daar is begonnen om "naar de natuur" te gaan schilderen. In Nederland vond dat snel navolging, niet alleen op de Veluwe maar ook in Drenthe, Zeeland, Bergen en nog meer plekken. Gelukkig maar, want veel van de schoonheid uit die tijd is op die manier fraai vastgelegd.
Na het museumbezoek heb ik nog een stuk langs het mij zo bekende pad naar het Hulshorster Zand gelopen en vervolgens met de trein naar Wijhe. Begint al helemaal routine te worden en ik voel me zo ontzettend goed thuis aldaar! Heerlijk gezellig ingericht huis. Roos had boerenkool. Gelukkig mocht ik helpen om die op te bakken en we hebben lekker gegeten. Na de koffie nog wat lezen en een piepklein likeurtje.

Geen opmerkingen: