Het grote feest

Lennart en het bruidspaar tijdens
de plechtigheid

Het deftige pak met stropdas, sokken, overhemd en keurige schoenen in de rugzak gepakt en toen op weg naar Dordrecht waar huwelijk, feest en ontbijt plaats zouden vinden in Villa Augustus, waar we heel toevallig nog niet zo lang geleden waren voor het overnachten na een opera aldaar, een arrangement dat ik van Roos had gekregen als geschenk voor mijn verjaardag.
Het is een prachtig gelegen hotel, gevestigd in een voormalige watertoren en omringd door een fraaie tuin. In de verte zag ik een bruidje en toen pas Martijn die daar tot mijn verrassing stond te zwaaien naar ons. We omhelsden elkaar in een hug; hij zag er schitterend uit in een strak blauw pak met bijpassende bruine schoenen. Hij moest natuurlijk weer snel naar zijn bruid in het kader van "de foto's in de tuin". Het was wel koud maar het regende niet gelukkig.
Wij checkten in en betrokken onze uiterst chique kamer met klinknagelversiering op de vloer. Zeer hoog gelegen en voorzien van een prachtig uitzicht op tuin en stad. Vanuit een soort borstwering kon je, vechtend tegen de hoogtevrees naar buiten kijken van achter een reling.
Wij gingen ons verkleden voor het grote gebeuren. Allereerst een officiële ontvangst van het bruidspaar door de gasten vanaf de kade van Villa Augustus. In een piepklein (huwelijks)bootje kwam het tweetal met kapitein en fotograaf aangevaren. Onder gejuich en geklap werden zij ontvangen. We mochten geen foto's maken daarom vrees ik dat er ook geen ontvangstfoto's zijn van de prachtige bruid met wit bontje om de blote schouders en rug van de schitterende trouwjapon te completeren vanwege de koude. De schuchtere bruidegom die het plaatje met zijn mooie kostuum aanvulde; een prachtig paar, dat was duidelijk!

Op naar de trouwzaal waar een goede vriend en voormalig collega van Martijn, Lennart geheten, vanuit een officiële functie ook als trouwambtenaar kon dienst doen. Lennart hield een schitterende introductie over het paar; zoiets heb ik niet eerder meegemaakt; zo vanuit een hem bekende geschiedenis, zo betrokken spreken over degenen die het aangaat.
Onder het geluid van muziek, waar Lennart - gelukkig - met enige moeite overheen kon praten werd vervolgens het huwelijk voltrokken. Heel schattig werd daarbij door de vierjarige Tobias de functie van ringendrager volbracht; met een officieel strikje en een jasje kweet hij zich van zijn belangrijke taak; schattig om te zien; iedereen zat te glimlachen. Dan de ceremonie van de handtekeningen door bruidspaar en getuigen.

Roos overhandigt het geschenk

Vervolgens kreeg ik de gelegenheid om twee nocturnes van Chopin te spelen op de daarvoor gereed staande piano. Was door Margot gearrangeerd als verrassing voor Martijn die, aldus Roos behoorlijk verrast en geroerd was door dit gebaar. Ik deed het heel graag voor hen en na afloop omhelsde ik dan ook spontaan en misschien wel buiten het protocol hen beiden.
Wat ik heel bijzonder vond was dat de beide echtelieden naar elkaar een voordracht deden alvorens elkaar te kussen; over wat zij voor elkaar betekenden en wat zij voor elkaar betekenen wilden; heel bijzonder!!
Vervolgens het aansnijden en verorberen van de bruidstaart, het drinken van een biertje, het maken van praatjes en daarna het diner. Intussen voelde ik mij als donor/biologisch vader wel zo warm ontvangen door alle familieleden van Margot en Martijn dat ik niet aarzelde om die gevoelens ook uit te spreken toen ik daar de gelegenheid voor kreeg tijdens het diner. Roos hield een tafelspeech en bood een zeer toepasselijk geschenk aan dat gelukkig in goede aarde viel.
Heerlijk gegeten en lekkere wijn gedronken en daarna nog een feest. We hebben met velen gesproken en tegen tienen voelde ik dat de energie op was. Nog even volgehouden en toen namen we afscheid van het gezelschap voor de nachtrust. De jongeren gingen nog even door.
De volgende morgen zouden we met degenen die overnacht hadden in het hotel nog gaan ontbijten.