Is het niet te vroeg voor je?

Op Schiphol afscheid nemen

Om kwart voor 6 stond ik al op de bushalte; een beetje al te vroeg want de bus kwam officieel pas over 10 minuten. Werden er uiteindelijk 16 zodat ik zelfs om 6 uur "onze" kerkklok zes keer hoorde slaan. Beetje nostalgisch gevoel.
Ruim voor half zeven was ik al op Utrecht CS en ergens rond Amsterdam Bijlmer ging de WhatsApp van Martijn dat ze al wat file hadden en waarschijnlijk "pas" om 7.30 op Schiphol zouden zijn. Ik had hem deze week gevraagd hoe laat ze vandaag zouden vertrekken; ik wilde nog een keer afscheid nemen op Schiphol. Hij had gevraagd of dat "niet te vroeg" was voor mij. Wat hij niet wist was dat ik regelmatig deze vroege verbinding neem o.a. wanneer ik riet ga ruimen in de Eilandspolder, maar ook wanneer ik naar vriend Dick in Vaals ga. Met mijn DalVrij abonnement reis je zonder extra kosten wanneer je vóór half zeven 's-morgens of voor 16.00 uur incheckt. Tussen 9.00 uur en 16.00 uur kun je altijd zonder kosten inchecken en ook weer ná 18.30 uur.
Ik vroeg waar we elkaar zouden ontmoeten en heel spits antwoordde Martijn: "in de vertrekhal", ja, waar anders. Maar Schiphol is zo ongelooflijk groot en heeft ook 3 vertrekhallen, die overigens geschakeld zijn. Ik had zo het gevoel dat die intercontinentale ver-weg vluchten wel eens op 3 konden vertrekken en dat bleek ook het geval. En ja hoor, daar kwamen ze aan, bepakt en bezakt.
Eerst maar even inchecken zodat de bagage kan worden afgelegd. Het ging om een "vluchtje" Singapore en of het Spanje was zo veel lieden als in gingen checken. De wereld is wel klein geworden de laatste decennia; men vliegt of het helemaal niks is. Lastig alleen dat het zo lang duurt?! Tja, zoń reisje naar Indië duurde in de zeventiende eeuw een jaar en de kans dat je aankwam was echt geen 100,0 procent zoals tegenwoordig.
We gingen nog even een kop koffie drinken; zij hadden nog niet ontbeten en aten iets uit plastic, zoals dat op een vliegveld natuurlijk betaamt. We spraken over de bruiloft; Margot stuurde me nog een paar foto's van de bruiloft die ik later ging bekijken. Over hoe snel het allemaal gegaan was. Martijn was een beetje verkouden en voelde zich niet optimaal om de lange reis te ondernemen, maar ja het zal wel moeten; volgende week aan de slag in de nieuwe job aldaar. Over Surabaya als al dan niet aantrekkelijke stad, een gewone Aziatische stad dus druk en zo. We zien wel of we daar ooit heen zullen gaan; ik denk van wel hoewel ik er enorm tegenop zie zo'n enorme zit in een vliegtuig. Is me tijdens de vluchten naar Nieuw Zeeland niet goed bevallen.
En dan definitief afscheid nemen en een goede toekomst wensen en natuurlijk een goede reis. Schitterend die twee jonge mensen die zo'n avontuur aangaan; ben zo benieuwd hoe het hen zal vergaan. Buitenlandse ervaring hebben ze voldoende en Martijn weet van wanten is gebleken. En samen zullen ze het zeker rooien. Daar gingen ze; na een ferme, laatste hug en nog even zwaaien was het gebeurd. Ik liep nog wat heen en weer door de enorme ruimten van Schiphol en checkte op tijd weer in.
Thuis gekomen eerst even bijkomen en daarna koken als gewoonlijk; boerenkool voor vanavond en voor Marjorie; linzensoep uit het boek dat ik van Marjorie en Hugo heb gekregen met de kerst.