 |
| In de kasteeltuin |
Kreeg ik van Martijn te horen toen we via de Whatsapp meldden dat we in Dordrecht waren aangeland. Wat ik echter niet wist - ik dacht: "hoe mooier het wordt" - blijkt de uitdrukking te zijn: "hoe rotter het wordt". Misschien slaat dat wel op de godsdienstige onlusten die hier in Dordrecht tijdens de synode van precies 400 jaar geleden werden uitgevochten. Daarom waren wij ook hier, zij het wel in de vreedzame omgeving van een opera uitvoering.
We gingen lekker bij tijds van huis op weg naar Dordrecht; eerst naar het Dordts museum waar o.a. een expositie was rond de synode. Weet u nog wel van Arminius en Gomaris die op het scherp van de snede bepaalden hoe men moest geloven en denken; de "preciezen" en de "rekkelijken". Daar ging de opera die avond ook over.
 |
| En ontbeten op ons terrasje |
Maar eerst gingen we naar het hotel waar we de nacht zouden gaan doorbrengen. Ik kreeg dit hele arrangement van Roos aangeboden voor mijn verjaardag. En dat hotel was bepaald geen doorsnee hotel; gehuisvest in een enorm en hoog bouwwerk dat ongetwijfeld vroeger een hoger doel had gediend; bleek een oude watertoren te zijn die inmiddels was omgedoopt tot hotel met de naam "Villa Augustus"; wat het met deze eerste keizer te maken had werd mij niet duidelijk tijdens ons genoeglijk bezoek alhier. We liepen eerst door de kasteeltuin van dit ontzettend leuke onderkomen en checkten vervolgens in; leuke kamer met een eigen zitje buiten. We dronken er thee en gingen vervolgens lekker dineren in het restaurant dat bij het hotel hoorde.
 |
| Hier zou je toch geen hotel in verwachten?! |
Tot slot de bestemming van onze reis: de opera "Synode", gecomponeerd door aanstormend talent Jan-Peter de Graaf; Roos heeft tijdens haar bezoek aan het componistendiner al kennis met hem gemaakt en ook nu zouden we hem aanspreken.
Heel bijzondere muziek; beslist modern, maar heel toegankelijk en behoorlijk tonaal; met fantastische penseelstreken wist hij het kleine orkestje tot grote hoogte te brengen; we genoten volop. Allemaal jonge mensen op het toneel; mooie stemmen; razend moeilijke zanglijnen en oud Hollandse teksten die moeiteloos ten gehore werden gebracht op de klanken van het orkest onder leiding van een zeer geserreerde dirigent. Ik was gefascineerd door het geheel en sprak de componist daar na afloop dan ook op aan. Daar gaan we nog veel van horen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten