Rothe Ochse

Door de wijnvelden

De wekker ging om half zeven af; ik wilde deze lange dag beginnen met een ochtend wandeling door de wijnvelden en daar zijn er hier zat van. Eerst aangeschoven aan het ontbijt; de ontbijtzaal was nagenoeg leeg dus ik kon in alle rust mijn broodje wegknagen. Onder het spoor door en de weg door de wijnvelden opgezocht. De zon kwam aarzelend boven de helling uit en scheen bleekjes door de mist; mooi gezicht.
Om negen uur vertrokken we met de bus voor de lange rit naar Heidelberg; fijn om die mooie stad waar ik zo veel herinneringen aan heb weer terug te zien. Het eerste dat Roos direct opmerkte was de Rothe Ochse, de herberg waar Paddy, oftewel Patrick Leigh Fermor in 1933 neerstreek. Wilde ik graag zien; zijn boek over zijn voetreis van Hoek van Holland naar Constantinopel intrigeert me al jaren. In dat boek staat o.a. hoe hij de kerst doorbracht in dit etablissement en hoe gasstvrij hij werd ontvangen. Ik had er graag even binnen gekeken, maar het was gesloten. Inmiddels wordt dit etablissement door de zesde generatie gedreven. 

Zitten we weer te eten. Roos met haar nieuwe sieraad om

We liepen door de hoofdstraat; ik zag een winkel met prachtige sieraden met barnsteen; Ich musste unbedingt etwas für die Rose kaufen. Uiteraard slaagden we en heeft ze dit jaar een laatste verjaarskado binnen. 

Lekker geluncht en tot slot het kasteel bekeken; daartoe eerst de enorme trap beklommen; was verder gerestaureerd; prachtig uitzicht over de hele stad; aan de overkant van de Neckar de Filosofen weg. Toen weer tweeënhalf uur terug; waanzinnig veel autoverkeer op de wegen maar we waren vroeg genoeg terug om nog een wandeling voor het diner te maken.

Weer heerlijk gedineerd; we vrezen beiden de confrontatie met de weegschaal; het is ook allemaal zo lekker.
Vervolgens na het eten nog vijf rondjes bridge. We werden weer tweede; we voelden een zekere trots op ons biedsysteem.