Dat wordt een grote

Javier Rameix

Roos maakte mij attent op de jonge pianist Javier Rameix; zij kent hem en is zelfs Facebook vriend met hem. Ze vertelde mij dat hij ontzettend goed speelt en dat ik hedenavond naar een optreden van hem kan luisteren in de Fentener van Vlissingen zaal op de HKU, het conservatorium Utrecht. Morgen treedt hij op bij het lunchconcert in Tivoli Utrecht.

Ik ging met de bus en natuurlijk was ik weer eens veel te vroeg, dus uitgestapt bij het Oorsprongpark en met m'n nachtblinde gezichtsvermogen, tussen alle onverlichte fietsen en over volle trottoirs naar de binnenstad gelopen. Bij binnenkomst in het conservatorium zag ik Javier staan; hij was even ingesprek met iemand, maar ik kon hem toch aanspreken en vroeg hem - op verzoek van Roos trouwens - of hij binnenkort weer met Michael Wilmerink ging optreden; dat bleek het geval inderdaad. 

Het programma dat hij vanavond ten gehore bracht bestond uit allemaal mij onbekend werk, dus verrassend.

Programma:

• Beethoven: Sonata 7 op. 10 nº 3 
• Schumann: Kreisleriana op. 16 

• Villa-Lobos: Bachiana Brasilera nº 5 en Ciclo Brasileño W 374 

Ik zat met volle aandacht te luisteren en was werkelijk bijzonder verrast van de kwaliteit van de uitvoering; de vingervlugheid en de dynamiek waren van buitengewone klasse; al snel had ik het gevoel dat deze jonge vent een hele grote gaat worden; nivootje Martha Argerich zou ik denken. En daar kon ik gewoon om niet, in een vrijwel onbezette zaal, zonder gehoest en gekucht van publiek van genieten. Fantastische avond gehad! Goed idee Roos en bedankt.
Op youtube vond ik een uitvoering door hem van een pianoconcert van, hoe kan het anders, Rachmaninov, waar je een enorme vingervlugheid voor nodig hebt.