Maar neuken kun je niet!

Afscheid van hotel zum Ochsen in Schallstad

Vanochtend vroeg ging de wekker; om half zeven opgestaan, gedouchet en de tassen ingepakt. Roos had haar tas gisteravond al gepakt; ik was al om half tien al diep in slaap en had niet eens gemerkt dat Roos in bed was gekomen zo moe was ik kennelijk; om half twee werd ik al wakker en dacht dat we al op moesten staan. Viel even later weer heerlijk in slaap.
Om zeven uur zaten we aan het ontbijt evenals de rest van de groep. Zo rond half negen gingen we op weg; Wil moest alles uit de kast halen om het parkeerterrein van het hotel Zum Ochsen te kunnen verlaten; een onverlaat had zijn auto zodanig geparkeerd dat we er maar nauwelijks langs heen konden, maar het lukte hem. Hij kreeg een warm applaus van ons.
En daar ging het de weg op; nog voor een laatste keer via Freiburg en de inmiddels bekende weg naar Karlsruhe.
Roos en ik raakten in een muzikaal gesprek met Carla en wisselden allerlei wederwaardigheden uit. Voordat we het wisten bereikten we rond half twaalf al de "eerste stop"; was ik ook wel aan toe. Na een snel toilet bezoek nog een laatste "Bratwurst" met brood gescoord; Roos nam een half haantje. We verorberden het lekkers buiten in het zonnetje. Het is deze dertiende oktober onwaarschijnlijk mooi en warm weer.
Een uurtje later weer verder op naar de volgende stop ergens bij een Laplace vestiging in NL. De reis ging bijzonder voorspoedig; niemand hoefde eruit; pas in Utrecht zouden wij met de eersten uitstappen. Bij Laplace was het inmiddels halverwege de middag en wel zo warm dat het in de zon zittend gewoon niet was uit te houden; de warmste 13e oktober sinds de metingen waren begonnen had Roos ergens gelezen. Ik kan mij nog oktober 1969 goed herinneren; was ik op 6 oktober in het huwelijk getreden op een zomerse dag daar bleef het ook de rest van die maand heerlijk weer maar toch niet zo warm als vandaag.
Ik zat met Wil, onze reisleider/chauffeur op de bagageklep van de bus en we praatten wat over het bridgen met H&W; hij had heel wat meegemaakt en vond ons kleine groepje erg harmonieus; hij keek terug op een zeer geslaagde Bridgereis, niet in de laatste plaats vanwege het heerlijke weer maar ook de vlotte reis. Het kon kennelijk ook heel anders gaan; op een keer, zo vertelde hij was er in een vrij groot gezelschap een echtpaar dat ook samen bridgete en waarbij de man in kwestie het voortdurend allemaal beter wist en zijn partner, zijn echtgenote dus voortdurend op hoge toon aansprak op verkeerd spelen en zo. Wil had hem al gewaarschuwd dat het zo niet door kon gaan en dat de drive anders gestopt zou worden. De man bond toen ook enkele dagen in, maar na twee dagen begon het gedonder weer. Kennelijk zinde dat de echtgenote wat minder en zij merkte op even hoge toon op: "je kunt wel beter bridgen, maar neuken kun je niet!" De hele zaal lag minuten lang dubbel van het lachen en ik moet eerlijk zeggen dat ik zelfs bij het schrijven van deze blog nog zit te lachen; het zal je als vent in het openbaar gezegd worden?!
Wij reden verder naar Utrecht en werden op een voor ons wel erg ongelukkige plek afgezet. We hadden zo ontzettend veel zooi ingeslagen: ik had twee rugzakken, zwaar beladen met spek, kleding en nog meer ingekochte dingen; Roos had naast haar bagage een doos met zes flessen wijn te sjouwen. Zij ging direct op weg terwijl ik nog wat napraatte; ik zag niet meer hoe zij liep. Ik moest via de nieuwe loopbrug en traverse naar het busperron; geen Roos te bekennen. Bus 77 kwam al snel en ik stapte in; gelukkig zag ik haar een paar haltes verder ook bij de bus en zo kwamen we toch nog tegelijk thuis. Nog even lekker koffie gedronken in haar tuin en wat spullen overgeladen waaronder een stuk van 2,5 kilogram Schwarzwalder ham; dat wordt smullen.
Op de flat aangekomen eerst maar het spek in stukken gesneden en deels ingevroren. Wat spullen uit de vriezer gehaald voor morgen. Was een heerlijke vakantieweek geweest, waarvoor iedereen dank!