Klimmen naar de oude stad

Leuke herinnering aan deze weinig getalenteerde
zanger/speler van Griekse muziek tijdens ons diner

Vandaag tot twee keer toe een forse klim. Roos en ik kwamen helemaal aan ons trekken. Eerst op Tinos waar we op een kale rots waar in antieke tijden een Akropolis van de stad op was gevestigd. Een landbouwvlakte eromheen. Hier waren de enorme kruiken in de dertiger jaren opgegraven; ook nu waren archeologen bezig met opgravingen. In de bekende loeiende wind van Tinos beklommen we deze rots; oude tekenen van bewoning, een verdedigingsmuur uit de Venetiaanse tijd.
Daarna de onvermijdelijke lunch in een bijzonder leuk dorpje, midden op een met enorme graniet stenen bedekte hoogvlakte. Smaakte weer uitstekend.
Met de boot naar Syros, onze laatste Cycladische bestemming en direct de tweede klim van vandaag. Op naar het centrum van Hermoupolis, de hoofdstad van deze Cyclade. Een stad met veel vergane glorie. Gesticht aan het eind van de 19e eeuw door Grieken die gevlucht waren vanwege een ons onbekende burgeroorlog maar wel rijk waren, alzo vertelde ons Argyris, die zo veel weet. Zij brachten deze stad tot bloei; de opening van het Kanaal van Korinthe gooide roet in het eten; Piraeus nam de centrale handelsrol over en Hermoupolis verviel langzaam maar zeker. De oude glorie kon je nog wel degelijk voelen, zeker in de kerk op de top, 188 meter hoog waar we ook onze kuiten konden voelen na de stevige klim.
Op een leuk terrasje met fraai uitzicht wat gedronken. Op de terugweg, u raadt het al lezer, heerlijk calamares gegeten in een straatje vlakbij ons hotel Dionysos.