02 juni 2018

Hoezo rustig wandelen


Over m'n bril turend probeerde ik in deze primitieve
omgeving de dringende eppies te lezen en zelfs te
beantwoorden. Viel niet mee.
Ab zou om 8 uur komen, dus keek ik vanaf half acht af en toe of zijn bolide al verscheen. Maar nee, hij was geheel tegen zijn gewoonte stipt op tijd en niet veel te vroeg. Gezellig een dagje wandelen op de Veluwe. Hij vond het ook een goed idee om naar het park de Hoge Veluwe te gaan; natuurlijk niet naar het Kröller-Müller want dat vindt de cultuurbarbaar zonde van de tijd?!
Na de thee door mistig Utrecht en Gelderland naar Otterlo. We waren misschien een uurtje aan het lopen of daar ging de app en even later weer. Ab moest lachen om - wat hij noemde - m'n vibrator. En daar ging zelfs de telefoon; Nathalie met de boodschap dat er een match was. Op Whatsapp een aantal foto's met berichten die ik niet kon lezen. Ab maakte een foto van mij terwijl ik zat te typen. En het ging maar door; zoon Peter appte dat hij een huis had gekocht; en Ab maar lachen.
We zagen en hoorden koekoeken alom en veldleeuweriken. Prachtig gebied en verrassend groot.
Rond vieren pakten we een witte fiets. Via jachtgebouw St Hubertus terug naar Otterlo. Op voorstel van Ab bij de Boer'nkinkel gegeten. M'n gedachten gingen natuurlijk uit naar de nieuwe telg in onze extended family: een zoon!
Nadat Ab was vertrokken na een kop thee klom ik in de mail en inderdaad een positief bericht van ftDNA; een zoon! En direct al een uitgebreid kennismakingsmail van hem.
Op Whatsapp heerste een uitgelaten feeststemming - de meiden hadden een groepsapp gemaakt -  die uiteindelijk eindigde met een afspraak voor morgen om te gaan lunchen en kennis maken. Terwijl ik dit bloggie schrijf zijn Roos en ik op weg naar de ontmoeting. Spannend voor alle betrokkenen.

Op de witte fiets

En een Weihenstephaner bij de Boerenkinkel in Otterlo

Geen opmerkingen: