Het marmer van Paros

Eén van de ingangen 

Van dat beroemde marmer zijn de Venus van Milo en de Nike van Samothrake gemaakt in de Griekse oudheid. Beeldhouwwerken van de grootste allure. Gewoon op de plaats staan waar ooit dat marmer is gedolven was voor mij de belangrijkste reden om een keer naar Paros te willen gaan. En daar stonden we dan; er waren geen andere groepen maar het was wel degelijk een attractie zo was wel duidelijk. Je kon er niet veel van zien; de vroegere ingang waar de slaven door moesten om diep onder de grond het marmer te delven was eigenlijk het enige.
Wel zag je overal veel marmer; grote brokken lagen langs de weg, maar ook in de dorpen als bouwmateriaal. Later vonden we aan het strand bij Naoussa ook mooi afgeslepen stukjes waarvan we er dan ook mee terug zullen nemen voor in het rariteiten kabinet.
Verder verliep de dag als een luie vakantie dag; lekker in zee gezwommen en een paar Tourisme plaatsen doorkruist.
Marathi voor het marmer. Lefkes koffie en toespraak van Argyris, die zo veel weet, in Lagaras gezwommen en lekker gegeten, Naoussa leuk plaatsje en daarna terug naar hotel en weer ff gezwommen.

Lachend in het haventje van Naoussa

En als afsluiting van de dag een uitgebreid diner in Parakia. We zaten aan tafel met de zussen Mariëtte en Rosalie; zitten praten over culturele aangelegenheden. Zij wisten bijzonder onderhoudend te vertellen over wat er zoal in zuid Limburg aan cultuur wordt gepresenteerd; weet ik nu alles van, tot in de allerkleinste details.
Terug gewandeld naar het hotel en vervolgens een benauwd warme nacht omdat Roos niet tegen airco kan; het is hier op Paros qua temperatuur en vochtigheid onaangenaam helaas, althans voor mij.