Abrazo in Roosendaal

Martijn en ik bij de eerste ontmoeting in Roosendaal

Om kwart voor tien de deur uit op weg naar de ontmoeting met donorzoon Martijn. Met slechts enkele minuten vertraging liepen we binnen op station Roosendaal. En ja hoor, daar zaten ze bij de fontein. Eerst zwaaiden we naar elkaar; het eerste contact was een abrazo, een omarming; we waren blij om elkaar te zien en hiermee het wereldrecord "snelvinden van de donor" te hebben gezet; drie weken geleden met het wattenstaafje in de weer en vandaag de ontmoeting. Onze lieve partners sloten zich bij ons aan en zo maakten we een begin aan wat een heel bijzondere dag zou worden.
Je bekijkt elkaar, verwonderd, benieuwd; je vertelt elkaar van alles; een bijzonder gebeuren! Als aandenken en welkomstgeschenk kreeg Martijn een 2000 jaar oude munt van ons, een Romeinse sestertie met de beeltenis van keizer Trajanus.

Na de koffie op het terras gingen we binnen lunchen en zetten het gesprek voort. Om de vaart erin te houden stelde ik voor dat we Martijns moeder zouden vragen of ze het aan zou kunnen om mij te ontmoeten. Haar antwoord was: "Voelt als een overval, maar graag".

Martijn voor het eerst tussen beide genetische ouders

Martijn had al aangegeven dat ze graag kennis wilde maken. En na de zeer emotionele ontvangst en nadere kennismaking zaten we aan de champagne om dit feest te vieren.
We maakten wat foto's in de tuin en daarna bracht Martijn ons naar station Rotterdam Centraal. We namen heel warm afscheid. In de trein voelde ik pas hoe moe ik was. Toch heb ik deze blog geschreven. Wat hebben we allemaal een blij gevoel!

Wat was ik moe!