Vooral voor Roos was het vandaag een bijzonder spannende dag. Haar grote hobby is toch wel het componeren van liederen; ooit begonnen als voorbereiding voor een recital ter opluistering van haar 50e verjaardag waarvoor zij een cyclus, "de Zomerreis" had gecomponeerd op basis van gedichten die ze zelf had geschreven. Dat ik daar ook een kleine bijdrage heb geleverd mag slechts als voetnoot worden gezien. Maar de afgelopen jaren heeft ze dat vastgehouden, compositielesen genomen, gedichten van NLse dichters geselecteerd en liederen gecomponeerd. Dat is een heel precies werk geweest. Maar "the proof of the pudding" is toch wel als het door professionals ook als uitvoerbaar wordt gekwalificeerd en die test heeft vandaag plaatsgevonden.
Ik acht het niet op z'n plaats als ik daarover meer rapporteer dan dat ik tot mijn vreugde een app-je van haar mocht ontvangen waarop zij enthousiast meldde dat het helemaal goed was afgelopen; het enthousiasme spatte er van af! Wat vind ik dat fijn voor haar en ik wil haar daarmee ook van deze plaats gelukwensen.
Maar voor mij ook een bijzondere dag want donorzoon Martijn kwam bij mij op bezoek. Hij had zich verheugd op een wandeling door het bos en om lekker bij te praten teneinde elkaar beter te leren kennen. En dat is gebeurd.
In verbazend korte tijd reed hij met zijn bolide van Antwerpen naar de Biltse dreven en zaten we aan de koffie met rozijnen/notenbrood. En toen op pad; een wat ingekort "drietje" had ik voor hem in de aanbieding. En we praatten wat af! Hij vond dat ik maar landelijk woonde; grappig want bij landelijk denk ik toch vooral aan de lucht van koeienstront en die heb je slechts zelden in de Bilt, maar groen is het natuurlijk wel. Roos en ik zeggen ook vaak tegen elkaar: "wat wonen we hier toch mooi!" en dat hoorde ik bevestigd door Martijn.
Met een app had hij vastgesteld hoeveel km we precies hadden afgelegd en ook de route zelf kon hij zichtbaar maken; dat zijn toch wel handige dingen. En wat we met elkaar bespraken ging alle kanten uit; onze interesses en kennis terreinen zijn heel verschillend en dat maakt het zo leuk. Hij had voor mij een boek over de grondslagen van de financiële crisis en ik voor hem de Odysseia van Homeros. Ik vertelde hem wat over de reis van Odysseus, over de verleidelijke sirenen en over de keuze tussen Scylla en Charibdis. Martijn vertelde mij over zijn opleiding op Nijenrode en over zijn werk als accountant bij een gerenommeerd accountantsbureau. Was een interessante gedachtenwisseling.
We hebben nog even op mijn favoriete bankje bij het open zand gezeten om te praten en toen weer terug naar de flat. Daar wachtten de enthousiaste appjes van Roos en even later kwam zij ook voor een kop thee en spraken we met z'n drietjes verder.
Toen Martijn weer vertrok, mij zitten latend met de pan bacalaise die ik voor de gelegenheid had gekookt (har har) had ik echt het gevoel dat we elkaar beter kennen. En dat was ongetwijfeld wederzijds.
's-Avonds op het balkon begonnen aan het boek van Martijn - The big short, van Michael Lewis - onder het genot van een paar cantates van Johann Sebastian via de koptelefoon. Het boek loopt - althans in het eerste hoofdstuk - vergelijkbaar met het boek van Joris Luyendijk, "Dit kan niet waar zijn". Ik ga het verder lezen.
Vervolgens de capucijners bij Theo opgehaald; bij Roos in de tuin wat na zitten praten terwijl zij vast een deel van de capucijners zat te pellen.
Ik acht het niet op z'n plaats als ik daarover meer rapporteer dan dat ik tot mijn vreugde een app-je van haar mocht ontvangen waarop zij enthousiast meldde dat het helemaal goed was afgelopen; het enthousiasme spatte er van af! Wat vind ik dat fijn voor haar en ik wil haar daarmee ook van deze plaats gelukwensen.
 |
| Door Martijns' smartphone geregistreerd, via Whatsapp verstuurd, via gmail doorgestuurden dan weer hier in de Blog gezet. Magie! |
In verbazend korte tijd reed hij met zijn bolide van Antwerpen naar de Biltse dreven en zaten we aan de koffie met rozijnen/notenbrood. En toen op pad; een wat ingekort "drietje" had ik voor hem in de aanbieding. En we praatten wat af! Hij vond dat ik maar landelijk woonde; grappig want bij landelijk denk ik toch vooral aan de lucht van koeienstront en die heb je slechts zelden in de Bilt, maar groen is het natuurlijk wel. Roos en ik zeggen ook vaak tegen elkaar: "wat wonen we hier toch mooi!" en dat hoorde ik bevestigd door Martijn.
Met een app had hij vastgesteld hoeveel km we precies hadden afgelegd en ook de route zelf kon hij zichtbaar maken; dat zijn toch wel handige dingen. En wat we met elkaar bespraken ging alle kanten uit; onze interesses en kennis terreinen zijn heel verschillend en dat maakt het zo leuk. Hij had voor mij een boek over de grondslagen van de financiële crisis en ik voor hem de Odysseia van Homeros. Ik vertelde hem wat over de reis van Odysseus, over de verleidelijke sirenen en over de keuze tussen Scylla en Charibdis. Martijn vertelde mij over zijn opleiding op Nijenrode en over zijn werk als accountant bij een gerenommeerd accountantsbureau. Was een interessante gedachtenwisseling.
We hebben nog even op mijn favoriete bankje bij het open zand gezeten om te praten en toen weer terug naar de flat. Daar wachtten de enthousiaste appjes van Roos en even later kwam zij ook voor een kop thee en spraken we met z'n drietjes verder.
Toen Martijn weer vertrok, mij zitten latend met de pan bacalaise die ik voor de gelegenheid had gekookt (har har) had ik echt het gevoel dat we elkaar beter kennen. En dat was ongetwijfeld wederzijds.
's-Avonds op het balkon begonnen aan het boek van Martijn - The big short, van Michael Lewis - onder het genot van een paar cantates van Johann Sebastian via de koptelefoon. Het boek loopt - althans in het eerste hoofdstuk - vergelijkbaar met het boek van Joris Luyendijk, "Dit kan niet waar zijn". Ik ga het verder lezen.
Vervolgens de capucijners bij Theo opgehaald; bij Roos in de tuin wat na zitten praten terwijl zij vast een deel van de capucijners zat te pellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten