Mijn ervaring met Couperus was niet zo heel goed; ik heb een boek over Heliogabalus van zijn pen proberen te lezen en dat schoot niet op; zo'n overdreven taalgebruik; teveel Homerus proberen na te bootsen; sprak me niet aan. Maar als iemand zo weg is van een schrijver dan krijg ik het gevoel dat ik me er toch maar eens wat meer in moet gaan verdiepen. Overigens bleek Annemarie weinig gecharmeerd van mijn/onze favorieten of ze kende deze niet.
In het schip bevond zich een klein bibliotheekje met - naar ik meen - boeken die door voorgaande passagiers zijn achter gelaten. Ik verstoutte mij om eens een blik te werpen op de banden die daar op taalgebied waren gesorteerd en ik was niet erg onder de indruk van wat er stond behalve ... ja ja, het boek "Stille kracht" van Louis Couperus. U raadt het al, ik heb dat meegenomen en in één adem uitgelezen.
Decennia geleden was er een TV-serie over dit boek. Daarvan wist ik me nog een scène te herinneren waarin iemand onder de douche stond en werd besmeurd; ook wist ik nog dat er vleermuizen rondvlogen in die badkamer.
Het boek geeft een uitstekende sfeertekening van de koloniale tijd in "Ons Indië", de ondergeschikte oorspronkelijke bevolking, de smeulende haat tegen de blanke overheersers maar ook het zoete maar bijzonder zware leven van de kolonialen.
Couperus' schrijfstijl is natuurlijk gedateerd; hij gebruikt inmiddels in onbruik geraakte woorden die noch Roos noch ik konden thuisbrengen maar dat deed geen tekort aan het geheel. Wat mij wel stoorde was de "dansende tafel" die met boodschappen kwam en eigenlijk ook wel die rare onverklaarbare gebeurtenissen als de hierboven beschreven vuiligheid in de badkamer die "nergens" vandaan kwam. Maar ja, van die rare boodschappen van "gene zijde" maakt ook Upton Sinclair gebruik in zijn Lanny Budd serie; is misschien wel nodig om een verhaal in elkaar te knutselen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten