Een witte roos voor Mariska

En vandaag was het dan zo ver; ik zou kennis maken met mijn eerste donordochter Mariska. De ontmoeting zou plaatsvinden bij Fiom in Den Bosch. Gisteren had ik al bij de bloemenzaak geïnformeerd naar de mogelijkheid van een mooi ingepakte witte roos 'smorgens voor negen uur af te halen (we moesten met de trein van 8.57, vandaar). Maar dat was geen probleem en daar gingen we, vol verwachting, vol spanning.
Om 10 uur bij Fiom, Mariska en haar man zouden om 10.30 uur komen zodat we niet het risico zouden lopen elkaar voor de deur van Fiom te ontmoeten; zo'n anti-climax. Ik zat daar in de bespreekkamer waar de ontmoeting plaats zou vinden; Roos zat in de wachtkamer waar zij tijdens het gesprek met de partner van Mariska zou praten. En ja hoor, om half elf ging het gebeuren. Ik verwachtte al dat het voor Mariska nog veel spannender moest zijn dan voor mij en ik wilde haar op haar gemak stellen. Ze kwam binnen en ik zag de gelijkenis met mijn moeder direct; ik moest vanzelf glimlachen en pakte haar ijskoude handen; het klikte direct en na een paar snikken had ze zich helemaal in de hand. Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd en we gingen zitten. En ach muze, het bleek zo'n warme eerste ontmoeting.

Twee blije mensen

We konden blijven praten; ze heeft net zo'n soepele tongriem als ik - kennelijk erfelijk - dus viel het gesprek bepaald niet dood. Fred vertrok eigenlijk al snel en liet het aan ons over. Na een uurtje kwam hij terug en we mengden ons met onze partners; warme ontmoeting ook met Gideon haar "vriend", ik zou zeggen "haar man", ze hebben twee dochtertjes.
We maakten een serie foto's waarvan ik er hier eentje plaats. Daarna gingen we nog naar dat zelfde terrasje van vorige week voor een Bosch bolletje. Heerlijke ontmoeting! Gaat absoluut vervolg krijgen. We maakten alvast een afspraak voor volgende week.