M'n moeder in haar jonge jaren |
Altijd als ik spiegeleieren bak moet ik aan mijn moeder denken die zo ontzettend lekker spiegeleieren kon bakken. Heel vaak als ik tussen de middag kwam lunchen - ik spreek over mijn lagere schooltijd - bakte ze een spiegeleitje voor op brood. En anders werd ik wel naar melkboer Peen gestuurd voor een ons Gelderse gekookte worst. En 'szomers wel eens aardbeien op brood.
Maar nu die spiegeleieren. Moeder bakte die in zo'n ouderwets, aluminium bakpannetje op knetterhoog vuur; eerst een klont blue band (margarine) in de pan en dan een ei dat direct begon te sissen en uiteindelijk op m'n bord kwam met zo'n lekker knapperig korstje aan de kanten. En dat lukt me nou nooit! In de eerste plaats omdat ik het niet over m'n hart kan verkrijgen om roomboter zo te verhitten dat het aanbrandt en dat is waarschijnlijk de temperatuur die nodig is. Maar als ik het inductieformuis hoog zet dan nog krijg ik niet die knapperige korstjes; het smaakt evengoed wel, maar moedertje is gezellig iedere keer weer van de partij en zit a.h.w. op m'n schouder mee te kijken hoe ik een eitje bak.
Toen ik veel later wel eens bij vader en moeder langs ging en kwam eten dan maakte ze zomer of winter altijd mijn lievelingskostje: snijbonen en draadjesvlees. Dat smaakte me altijd zo goed. Ik zeg het nog wel eens: "net zo lekker alsof m'n moeder het heeft gekookt", en dan betreft het strijk en zet snijbonen met draadjesvlees. Alleen snijd ik de snijbonen veel grover, gewoon met een aardappelmesje.
Ik plaats hier als illustratie niet een foto van een gebakken eitje maar een foto van de foto van m'n moeder in haar jonge jaren; de enige foto die ik van haar heb waar ze zonder bril op staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten