Weer thuis

In het Galicicapark onder een karakteristieke eik

Vandaag terug gekomen van ons weekje Ohrid. Het is dit jaar wel weer ouderwets komen en gaan of beter gezegd, van vliegen en thuis komen. We waren nog nauwelijks terug van onze geologiereis op Sardinië - waarover ik zelfs nog 1 blog wil schrijven van onze laatste dag in Tempio - of we zaten alweer bij TUI in het vliegtuig op weg naar het inmiddels zo bekende Ohrid in Macedonië. Precies tussen mijn excursie met de werkgroep Eilandspolder en het bezoek morgen aan vrienden van Roos ergens in het Oosten van het land had ze dit spotgoedkope reisje gefrommeld. Deze keer niet naar hotel Belvédère, maar naar hotel Tino in Ohrid zelf. Beviel ons uiteindelijk goed om in de plaats zelf te bivakkeren; iedere bus vanuit het Galicicapark - waar we uiteindelijk voor komen en nergens anders voor - gaat naar Ohrid. En 'savonds kun je je nog enigszins vermaken aan de boulevard of een ijsje gaan likken in de stad.

Hier kwamen we voor; de natuur in volle pracht

Het was weer een heerlijke week; de laatste week van juni is een goede vlinderweek zoals we bij ons eerste bezoek, alweer enige jaren geleden bij toeval hadden mee mogen maken. Ook nu waren er weer honderden vlinders van allerlei soorten. We hebben er veel gewandeld; onze vriend Stéphan weer ontmoet; gezwommen en vooral op prachtige plaatsen geluncht zodanig dat we 'savonds niet meer dan een kopje koffie met (een paar stukjes) baklava hoefden te nuttigen. Kortom het was weer een fantastisch weekje. Maar nu willen we toch wel even in de buurt blijven. Het begint wel weer te kriebelen; ik wil graag weer naar de Eifel om van Simmerath naar Monschau te lopen of misschien een wat langere wandeltocht maken zoals twee jaar geleden toen NL nog mee mocht doen aan de WK voetballen.