Pionierspad en het pontje van Jonen

Het is echt een plaatsje

Het eerste oude wandelboekje dat ik heb doorgepluisd was het "Flevo-Schoklandpad", wandelen door het nieuwe land. Meestal zijn die oude routes opgenomen in de tegenwoordig veel langere LAW routes. Daarom heb ik vanmorgen voor de zekerheid toch maar gekeken of er ook geen GPS-track van de route was, ik kon echter niet vinden van welke LAW dit stuk onderdeel was geworden.
Vanmorgen vroeg op pad voor de zondagmorgen; om 9.00 met de trein naar Zwolle; Roos had geen zin; het is veel reizen voor een kleine etappe. Maar ik redeneer anders: "of je nou thuis zit te lezen of in de trein op weg naar een wandeling, dat maakt toch niets uit". Ik had de boeken van Robert Harris over Cicero op de e-reader staan en dat is voor een in de Romeine geïnteresseerd type als ik echt smullen geblazen. Die schrijver doet het net zo beeldend als Livius in de fantastische vertaling van mevrouw Dr van Katwijk-Knapp.

Het pontje van Jonen loopt leeg

De busrit was gezellig; een bus vol mensen uit India en een aantal jongelui die naar een festival in Kraggenburg gingen. Een van hem kon mij vertellen hoe laat de bus vanuit Giethoorn zou gaan richting Steenwijk; had ik vergeten te noteren.
De etappe die ik voor vandaag had gepland had ik eerder gelopen op 12 augustus 1990, 26 jaar geleden dus. Hiermee wil ik het gebruik van het oude boekje afsluiten. In het boekje stond een aantal bijzonderheden en die wilde ik ook nalopen, zoals de boerderij van Evert van Benthem en de theetuin bij het pontje van Jonen.
Met de GPS kon ik precies zien waar ik uit moest stappen; was al voordat de bus Vollenhove in zou rijden.
Eerst naar Moespot; in het oude boekje stond met een pen een rondje om een gebouw getekend waar de boerderij van Evert van Benthem stond. Dat was de man die twee keer de Elfstedentocht had gewonnen in die dagen. Op de schuurdeur was destijds een schaatser geschilderd. Nu niet meer; was een boerderij van een rijke stinkerd geworden, zonder koeien, maar op een prachtig plekje. Hoe zou het Evert vergaan daar in Canada; hij zal vast nog wel eens met weemoed denken aan dit prachtige plekje in Leeuwte in de kop van Overijssel.

Natuurpad speciaal voor de wandelaar uitgefreesd
door de rietlanden naast het fietspad.

Prachtig gebied daar, behoorlijk stil met af en toe een auto, behoorlijk wat (race)-fietsers en helaas ook van die kabaalschoppende motorrijders. Niet allemaal hoor; een enkeling rijdt in z'n eentje en voor z'n plezier en niet om luidruchtig zijn aanwezigheid duidelijk te maken aan de daar geheel niet in geïnteresseerde mede-genieter van de omgeving.
Ik sjokte lekker voort en kwam bij het volgende doel: Jonen met het bij wandelaars en fietsers zo bekende "Pontje van Jonen". Ik kwam er nu voor de derde keer; tussendoor was ik er nog een keer met Roos geweest. Ik had mij verheugd, zij het met behoorlijk veel ambivalentie in verband met de caloriën, op een kop koffie met overheerlijke aardbeientaart bij de theetuin. Maar tot mijn grote teleurstelling was er helemaal geen theetuin meer laat staan aardbeientaart. In het oude boekje stond: Theeschenkerij "bij Mariet" 12/8-'90 fantastische aardbeientaart. Jammer maar helaas. En dus verder richting Giethoorn. Het wandelpad sloeg plotseling rechtsaf het riet in. Tot dan toe had ik alleen nog maar op verharde paden gelopen; de weg of fietspaden, maar geen onverharde stukken en nu liep ik door af en toe best zompige veengrond. Een kilometertje schat ik zo maar een speciaal daarvoor uitgefreesd natuurpad; hulde voor de organisatie!
Uiteindelijk kwam ik bij de bushalte in Giethoorn; een rare kermis met tot mijn verbazing heel veel Chinese toeristen. Ook op de bushalte stonden zeker 20 chinese toeristen te wachten.
In de Intercity heb ik lekker geslapen en de terugreis was zo achter de rug. Met een rood hoofd van de zon heb ik direct deze Blog geschreven en nog niet gecorrigeerd.