Opnieuw naar de Koogbraak

Toen we klaar waren

Woensdag kreeg ik een mailtje van Ab dat hij vrijdag weer ging maaien in de Koogbraak met Cor en of ik ook tijd en zin had om mee te helpen. Vind ik leuk, vind ik zinvol en ik had tijd.
Vandaag was het zo ver. Het was al een hele tijd droog en heet geweest; de grond snakte naar een buitje regen en dat kwam precies op het tijdstip dat ik vanmorgen de deur uit ging en wel in de vorm van een onweersbui(tje).
De wekker ging om  5 uur; Ab wilde om 8.30 op lokatie zijn en vroeg me of ik om 8.00 op busstation Edam kon zijn. Daarvoor moest ik de trein van 6.15 nemen. Voor de zekerheid nam ik maar een treintje eerder. Maar nu liep alles bij het OV van een leien dakje en wel zodanig dat ik al om 7.30 in Edam was, een half uur eerder dan afgesproken. Voor Ab geen probleem want hij is altijd vroeg op. Daar in Edam hebben we de hele dag geen druppel regen gezien; mijn kleren waren onderweg alweer droog geworden. Ab laadde de maaimachine van de aanhangwagen af en begon met het maaien. Even later kwam ook Cor. Het was behoorlijk warm, desondanks had ik een overhemd met lange mouwen vanwege de dazen die we overigens de hele dag niet zouden zien gelukkig. Af en toe dronken we wat water of aten we de middaglunch. Zo tegen vieren waren we zo ver dat Ab ons vrijaf gaf; ik was compleet uitgevloerd. Ik weet niet wat ik niet goed doe maar dit werk put me behoorlijk uit.
In de bus van Edam naar Amsterdam viel ik van vermoeidheid in slaap;ik wist in eerste instantie bij het wakker schieten niet eens meer waar ik was zo diep had ik geslapen; dacht aan de bus in Macedonië?!
Om half zeven belde ik bij Roos; ik had zo'n dorst dat ik een paar glazen water heb gedronken, vervolgens een groot glas vers uitgeperst sinaasappelsap dat Roos voor me in de koelkast had staan en daarna nog een paar kopjes thee. Geslapen als een ijsbeer in de winter.