Eten bij La Provence in Driebergen

Mooie compositie van veel smaken

Arie van de Bridgeclub Groenekan had ons opmerkzaam gemaakt op het bestaan van het ster-restaurant "La Provence" in Driebergen. We hadden ons voorgenomen om daar eens een keer te gaan eten. En dat is er vandaag van gekomen. Roos had mij uitgenodigd om daar vanmiddag te gaan lunchen. Was er een goede dag voor want het was een druilerige dag.
Ik wist niet goed wat ik aan zou trekken; je wilt er toch een beetje netjes uitzien als je naar zo'n chique gelegenheid gaat, toch? Het liefst ga ik dan in een zomeroverhemd met korte mouwen; er hing er nog eentje te drogen over een stoel. Ik trok het even aan maar het was zo verkreukeld opgedroogd dat het geen gezicht was. Daar trek ik me normaal geen sikkepit van aan, maar in dit geval wel. Roos had nog een door haar gestreken overhemd hangen en dat zou ze meenemen als ze me kwam ophalen, maar dat is er een met lange mouwen en dat is me te warm. Ik had nog een mooi krokodilletje hangen, redelijk weinig gekreukeld en dat heb ik voor de gelegenheid aangetrokken.
Roos kwam me ophalen met het gestreken overhemd en ze zag eruit om door een ringetje te halen! Een keurige zwarte lange broek waardoor haar benen nog langer leken dan ze normaal al zijn.
Het plensde weer eens van de regen maar toen we van huis gingen met de fiets was het weer droog. In de plensregen met bus 50 naar Driebergen; er was een opgebroken weg dus moesten we de hele Traay aflopen om bij de plaats delict te komen. Ik vroeg de chauffeur welke noodhalte we het beste konden nemen en vertelde hem dat we uit eten gingen. Spontaan gaf hij ons een prachtige paraplu die deze ochtend in de bus door een passagier was vergeten. Zo liepen we beiden onder onze paraplu's maar de regen hield gelukkig al snel op.

Hoofdgerecht. Niet te snel eten, maar wel met aandacht.

We hebben heerlijk gegeten bij La Provence; een palet van smaken streelde onze tongen. Natuurlijk een hoop poeha zoals dat bij een dergelijk restaurant hoort met geleuter over de wijnen en uitgebreide verhalen bij de minutieus opgemaakte lekkernijen. Een akoestiek die een kleine concertzaal niet zou misstaan zodat we een luidruchtig drietal vrienden, een tafel verderop af en toe woordelijk konden verstaan en elkaar maar nauwelijks. Maar dat mocht de pret zeker niet drukken. Na afloop kwam ik nog even in gesprek met de gangmaker van het drietal over het voorkoken van vlees bij 53 graden. Aansturing van apparatuur met een "app". Wim Sonneveld zou zeggen: "ik word te oud voor die rotzooi", ha ha.
'sAvonds hebben we meegedaan met zomerbridge bij de "club van Bert". Bij binnenkomst zag ik Arie ook zitten en ik kon hem mededelen dat we zijn advies hadden opgevolgd en heerlijk hadden gegeten bij La Provende. Met bridgen eindigden we uiteindelijk met iets van 53%; helemaal niet slecht! Was een fijne dag; morgen weer een zomers zonnige dag! Ga ik weer aan de wandel; verder bij Melkmeent en door naar Weesp denk ik.