Wat een kletschauffeur

Flixbus bij aankomst in Quedlinburg

Het rijden met de Flixbus is niet altijd een genoegen. Op de heenweg, van Utrecht naar Essen hadden we een chauffeur die kennelijk om een praatje verlegen zat of misschien aan het oefenen was voor het koort om zijn stem te bekrachtigen anders kan ik niet verklaren waarom hij vanaf het begin van de reis tot Essen aan een stuk door keihard over zichzelf zat te praten tegen een mede-reiziger die hij niet kende; het was buitengewoon storend.
Misschien ben ik wat overgevoelig voor aanhoudend stom gelul op hoge toon gevoerd zoals je helaas vaak in het OV moet ondergaan maar dit liep alle spuigaten uit. Ik ben na Arnhem ver achteraan gaan zitten en ervoer het gelul nog steeds als storend.
De chauffeur die we van Essen naar Quedlinburg hadden was een behulpzame prettige kerel die ons bijzonderheden vertelde over de Harz met name over het gebruik van de Havix-kaart voor de bus en over leuke plekken om te bezoeken. Quedlinburg vond hij een goede keuze om te beginnen.
En de chauffeur van Wernigerode naar Kassel was een vakman die ons in alle rust naar de plek van bestemming bracht zoals dat verwacht mag worden.
Helaas kregen we het internet in geen enkele van de drie bussen aan de praat. Kennelijk is er iets veranderd want tot nu toe ging dat altijd zonder probleem althans op de Duitse trajecten; in NL, België en Frankrijk deed internet het sowieso niet in de bus. Helaas heb ik daardoor mijn Bloggies niet kunnen bijwerken zoals ik van plan was, maar dat heb ik inmiddels enigszins goed gemaakt in het hotel te Kassel.