Gisteravond nog even bij Roos thuis een paar van m'n whiskies geproefd. Moest nog even bijkomen van de drukke, emotievolle dag. En vanmorgen thee en koffie; geen ontbijt verder want we zaten nog vol van gisteravond bij Trees.
Thuis gekomen even m'n e-mail geopend; uitnodiging van Ab om morgen naar de Maasvlakte te gaan en een heel leuke e-mail van Margreet over het rozijnen/notenbrood dat ik haar had gegeven.
De door mijn lieve Roos gedane afwas afgedroogd en daar zag ik nog drie oliebolletjes liggen. "Aha, die ga ik eens snel soldaat maken", dacht ik en knaagde ze zittend in de oude leunstoel van m'n moeder weg. En daar werd ik door gedachten overvallen die op zo'n traditionele dag als de 1e januari niet onnatuurlijk zijn. Ik ben nu 65 en hoe vaak zal ik nog die traditionele oliebollen bakken? En ik dacht de woorden uit "der greise Kopf", uit de "Die Winterreise" van Schubert: "Wie weit noch bis zum Bahre", hoe ver nog van de dodenbaar. We weten het (gelukkig) niet; Carpe Diem; Ars longa, Vita brevis, daar houd ik me graag aan vast.
Morgen met Ab aan de wandel! Daarom nu maar snel hazenragout maken.
Thuis gekomen even m'n e-mail geopend; uitnodiging van Ab om morgen naar de Maasvlakte te gaan en een heel leuke e-mail van Margreet over het rozijnen/notenbrood dat ik haar had gegeven.
De door mijn lieve Roos gedane afwas afgedroogd en daar zag ik nog drie oliebolletjes liggen. "Aha, die ga ik eens snel soldaat maken", dacht ik en knaagde ze zittend in de oude leunstoel van m'n moeder weg. En daar werd ik door gedachten overvallen die op zo'n traditionele dag als de 1e januari niet onnatuurlijk zijn. Ik ben nu 65 en hoe vaak zal ik nog die traditionele oliebollen bakken? En ik dacht de woorden uit "der greise Kopf", uit de "Die Winterreise" van Schubert: "Wie weit noch bis zum Bahre", hoe ver nog van de dodenbaar. We weten het (gelukkig) niet; Carpe Diem; Ars longa, Vita brevis, daar houd ik me graag aan vast.
Morgen met Ab aan de wandel! Daarom nu maar snel hazenragout maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten