Het zou vandaag maar matig weer worden; geen buitendag dacht ik, dus wat anders. Al een jaar staat het Rijksmuseum op mijn verlanglijst en daar is zij vandaag af gekomen. Op de website had ik gezien dat "het Rijks" iedere dag open, dus ook op maandag en verder dat het van 9.00 tot 11.00 altijd rustig was. Dus vanmorgen om 8.58 op naar Amsterdam; ik had mazzel met de overstap en stond al voor 10.00 uur bij het Rijks. Met een museumkaart kun je maar zo doorlopen; even met je MJK onder de scanner en je mag naar binnen. En wat is dat dan weer genieten; ik ben al zo ontzettend vaak in het Rijks geweest, maar nu toch al weer heel wat jaartjes geleden vanwege de grote verbouwing. Dus weerzien van ouwe bekenden: de schilderijen die ik altijd zo bewonderd heb.
En wat ziet het er allemaal mooi uit en wat is het mooi opgesteld allemaal. Beneden het wat jongere werk, het prachtige schilderij van Breitner van de dame met de bruine jas op de brug. Een glimlach van herkenning en genoegen voelde ik als vanzelf op m'n smoel verschijnen. En dat gebeurde me telkens weer. Als aan de grond genageld zag ik weer de Nachtwacht, prachtig licht opgesteld met twee vaste bewakers ernaast. Een tweetal schilderijen van Koekkoek, maar nu zonder de negatieve connotatie die ik in het Boymans zag, evenmin bij de twee schilderijen van Sir Laurens Tadema, ook zo'n schilder die in eigen tijd geroemd werd, maar later niet meer werd gewaardeerd. Hoe anders verging het de schilderijen van van Gogh die tijdens het leven van de schilder geen van alle werden verkocht en nu zo'n furore maken?! Zegt misschien wel iets over de smaak en waan van de dag.
In de historische tentoonstelling het stokje van Oldenbarnevelt en de boekenkist van Hugo de Groot, maar ook de mutsen van Nova Zembla. Jaren geleden ben ik daar met Hugo en Joke gaan kijken nadat ze op school waren geweest, de lagere school wel te verstaan. Het was een speciale TT vanwege de opgravingen van Smerenburg op Spitsbergen. Met twee doodmoeie kinderen weer terug naar huis. Ik denk niet dat er iets van is beklijft; ouderschap is geplaveid met goede bedoelingen zal ik maar zeggen.
Ook de spullen uit het behouden huis die mijn eigen vader aan mij liet zien in mijn jeugdjaren zag ik weer terug. Ik heb genoten van dit prachtige museum en heb me voorgenomen om regelmatig de maandagochtenden hier door te gaan brengen!
Maar vanmiddag wilde ik even iets anders dan Patrick Leigh Fermor lezen en heb in één adem een leesadvies van vriend Peter C. gevolgd: Een liefde in Parijs van Remco Campert. Geweldig stuk literatuur dus weer een aanradertje. Maar daarna weer verder met Patricks fabelachtige reis van Rotterdam naar Constantinopel. Hij zat al bijna in Roemenië, slot van het tweede boek.
En met het weer viel het overigens erg mee; het kan niet op deze winter en het zou vandaag gaan sneeuwen?!
En wat ziet het er allemaal mooi uit en wat is het mooi opgesteld allemaal. Beneden het wat jongere werk, het prachtige schilderij van Breitner van de dame met de bruine jas op de brug. Een glimlach van herkenning en genoegen voelde ik als vanzelf op m'n smoel verschijnen. En dat gebeurde me telkens weer. Als aan de grond genageld zag ik weer de Nachtwacht, prachtig licht opgesteld met twee vaste bewakers ernaast. Een tweetal schilderijen van Koekkoek, maar nu zonder de negatieve connotatie die ik in het Boymans zag, evenmin bij de twee schilderijen van Sir Laurens Tadema, ook zo'n schilder die in eigen tijd geroemd werd, maar later niet meer werd gewaardeerd. Hoe anders verging het de schilderijen van van Gogh die tijdens het leven van de schilder geen van alle werden verkocht en nu zo'n furore maken?! Zegt misschien wel iets over de smaak en waan van de dag.
In de historische tentoonstelling het stokje van Oldenbarnevelt en de boekenkist van Hugo de Groot, maar ook de mutsen van Nova Zembla. Jaren geleden ben ik daar met Hugo en Joke gaan kijken nadat ze op school waren geweest, de lagere school wel te verstaan. Het was een speciale TT vanwege de opgravingen van Smerenburg op Spitsbergen. Met twee doodmoeie kinderen weer terug naar huis. Ik denk niet dat er iets van is beklijft; ouderschap is geplaveid met goede bedoelingen zal ik maar zeggen.
Ook de spullen uit het behouden huis die mijn eigen vader aan mij liet zien in mijn jeugdjaren zag ik weer terug. Ik heb genoten van dit prachtige museum en heb me voorgenomen om regelmatig de maandagochtenden hier door te gaan brengen!
Maar vanmiddag wilde ik even iets anders dan Patrick Leigh Fermor lezen en heb in één adem een leesadvies van vriend Peter C. gevolgd: Een liefde in Parijs van Remco Campert. Geweldig stuk literatuur dus weer een aanradertje. Maar daarna weer verder met Patricks fabelachtige reis van Rotterdam naar Constantinopel. Hij zat al bijna in Roemenië, slot van het tweede boek.
En met het weer viel het overigens erg mee; het kan niet op deze winter en het zou vandaag gaan sneeuwen?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten