Aardbeitjes halen voor Gijs

Arja, trots met haar kids

Voor de zekerheid had ik de wekker maar op 7.00 uur gezet, maar ik kon het toch niet laten om nog een paar bladzijden te lezen in de NLse vertaling van het weergaloze reisverhaal van Patrick Leigh Fermor dat ik bij de bieb had opgehaald. Ik zou Arja gaan halen van Utrecht CS; Gijs ziet dat laatste stuk in de bus naar Bilthoven niet meer zitten en met opa is dat natuurlijk veel "leuker". En ja hoor, daar kwamen ze aangehold op perron 12b. Arja is zo'n leuke jonge moeder die gewoon meespeelt met haar kleintjes; enig om te zien als opa. Gijs was weer zo blij om me te zien; doet m'n ouwe hart goed; lekker joch en Evi lag in de bak te slapen. Arja had weer van alles bij zich natuurlijk; zwaar beladen kinderwagen. Op naar de bus: "zoek maar een mooi plekje uit Gijs", en pontificaal ging hij op de hoge plaats direct achter de chauffeur zitten. Opa was niet zo goed of hij heeft de hele rit naast kleinzoon gestaan. De scheet aaide over m'n wang en zei: "ouwe boef", waarbij hij trappelde van plezier. We zijn gek op elkaar dat kan ik aan alles merken. Een paar haltes verder naar de kippen van Peter. Die waren wat schriks, waarschijnlijk door al het geknal. En Gijs was meer geïnteresseerd in het hok dan in die slome kippen.

Onschuldig kijkend er een rotzooitje van maken; dat is
pas pret hebben!

We waren nog niet in m'n flat of Gijs vroeg om aardbeitjes; die heb ik inderdaad altijd voor hem in huis, maar nu nooit aan gedacht. Ondanks de protesten van Arja ben ik natuurlijk direct aardbeitjes gaan kopen bij de groenteman om de hoek; die is altijd uitstekend voorzien. De aardbeitjes hadden overigens geen smaak. Aardbeien in de winter is ook onzin; niet meer doen dus.
Bedjes uitgezet; ik liep wat ongecoördineerd rond (als een drol in een pispot zou m'n moeder zeggen) en was maar bang dat ik het niet iedereen naar 't zin kon maken. Kortom, chaos in huis. Was heel gezellig met die kleintjes over de grond, broodje pindakaas, fruit, snot en vieze handjes; heerlijk vind ik dat. Natuurlijk niet slapen maar naar buiten kijken en daar gingen ze weer door naar vriendin Suus om daar met vrienden het ouwejaar uit te luiden.

Gezellig met m'n kleindochter op schoot

En ik weer oliebollen bakken voor ons inmiddels traditionele ouwejaar bij Trees.
Was ook weer heel gezellig om daar te bridgen maar zo bij het 23e en voorlaatste spel, dat ik zelf moest spelen wist ik niet eens meer wat troef was, zo moe was ik van die dag. Het mes werd gelukkig van tafel gehaald en desondanks hebben we opnieuw verloren, nu van Trees en Ad, een gelegenheidskoppel maar uit het goede hout gesneden.