De slagers van Twente

Even bijpraten met slager Gerard Lammertinck
en zijn vrouw in Enter

Enige jaren geleden heb ik namens Slowfood Nederland een bezoek afgelegd aan verschillende zelfslachtende slagers in het land. De adressen daarvan had ik verkregen via de beroepsorganisatie van de slagers. Zij waren allen in het Oosten van het land gevestigd: in Twente en de Achterhoek. Ongetwijfeld zijn er nog wel meer in den lande, maar de meeste zitten toch wel bij de Duitse grens; daar waar de klanten kennelijk nog primair voor kwaliteit gaan.
Vandaag hadden we gepland om de étappe van het marskramerpad van vorige week af te maken. We begonnen weer in Borne, maar nu direct richting van de Noordmolen en niet eerst om het dorp heen lopen; dat stuk was ons erg tegen gevallen evenals Borne zelf. Ik had een thermosfles met koffie bij me, maar daar moest natuurlijk wel wat lekkers bij. We zagen een klein winkelcentrum en ja hoor, daar was een bakker maar ook een slager. Natuurlijk moest ik even in de étalage kijken en daar zag ik de gedroogde worst al hangen; onweerstaanbaar. De slager had ook zelf bereide gedroogde ham op de wijze van de beroemde Parmaham; tien maanden gerijpt. Onbeschoft lekker dus daar hebben we ook van genomen en nog twee rookworsten. Of ik niet genoeg in huis had?!
Bij de bakker twee kersentaartjes, die naar later bleek aanzienlijk lekkerder waren dan de beroemde Limburgse kersenvlaai.
De wandeling door het Twentse landschap was fantastisch; een herhaling waard. We wilden een lange doen, naar Rijssen, maar ter hoogte van Enter hadden we het wel gehad. Natuurlijk gingen we ook daar even langs bij slager Lammertinck waar ik een keer bij een huisslacht aanwezig mocht zijn. Leuk, nog even een praatje gemaakt.
Daarna in het ontzettend leuke plaatsje Enter nog een paar sloffen gekocht en tot slot een biertje gedronken, de bus genomen naar Goor en naar huis. We hebben geslapen als een blok! Fijne dag geweest.