De twintigste eeuw was waarschijnlijk de bloedigste eeuw ooit, althans in Europa. Natuurlijk konden de Romeinen er ook wat van, om Atilla de hun, Djenghis Khan, Karel de Grote, Napoleon en Bismarck maar niet te vergeten. Maar WO I was toch wel het begin van de krankzinnige massa slachting die later in WO II nog eens dunnetjes werd overgedaan en daarna nog eens door Stalin en Mao als reprise in eigen land. Afschuwelijke eeuw wat dat betreft.
Een mensenleven telde niet; jonge mannen werden met duizenden per dag opgeofferd aan de nationalistische oorlogswaan; soldaten gingen in protest, blatend als schapen naar het front waar ze als hazen werden afgeschoten.
Met vriend Peter C. heb ik een aantal jaar geleden de slagvelden van WO I, nog steeds benoemd als "la grande guerre" of "the great war", bezocht. Steeds kwam ik er verdrietig vandaan; al die doden, al die verschrikkelijk gewonden, al die families en gezinnen die geraakt waren.
Heden ten dage is een leven zoveel meer waard en, zoals ik in m'n blog van gisteren al probeerde te verwoorden, wordt de dood beschouwd als een nederlaag van de gezondheidsindustrie.
Hoe kan alles veranderen in 100 jaar.
Een mensenleven telde niet; jonge mannen werden met duizenden per dag opgeofferd aan de nationalistische oorlogswaan; soldaten gingen in protest, blatend als schapen naar het front waar ze als hazen werden afgeschoten.
Met vriend Peter C. heb ik een aantal jaar geleden de slagvelden van WO I, nog steeds benoemd als "la grande guerre" of "the great war", bezocht. Steeds kwam ik er verdrietig vandaan; al die doden, al die verschrikkelijk gewonden, al die families en gezinnen die geraakt waren.
Heden ten dage is een leven zoveel meer waard en, zoals ik in m'n blog van gisteren al probeerde te verwoorden, wordt de dood beschouwd als een nederlaag van de gezondheidsindustrie.
Hoe kan alles veranderen in 100 jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten