 |
| Maria Fiselier |
Leiden is maar een kleine afdeling van "de Vrienden", maar er waren zoveel leden van andere afdelingen en van het landelijk bestuur dat het helemaal vol zat. Mijn buurvrouw vertelde dat er wel ongewoon veel mensen waren; dat hing ongetwijfeld samen met de verwachtingen die met de komst van Maria waren gewekt. En zij stelde ons niet teleur. Ze begon met de Wesendonck liederen van Richard Wagner, gevolgd door werken van Debusy.
Na de pauze zong ze Engelstalig repertoire. Haar van oorsprong Amerikaanse begeleider, Peter Nilsson gaf in nagenoeg accentloos Nederlands een uitleg over wat zou komen. Eén van de componisten, Gurney, een voor ongetwijfeld velen onbekende, was psychisch niet helemaal in orde maar had prachtig werk gemaakt aldus Peter Nilsson; hij had in de loopgraven van Vlaanderen gevochten in WO I en was daarna helemaal ingestort en had de laatste 15 jaar van zijn leven in een inrichting doorgebracht. Tijdens één van de emotionele liederen van Gurney brak de avondzon zodanig door de ramen dat het gezicht van Maria helemaal oplichtte. Dat paste zo goed bij de tekst van het lied op dat moment dat het mij trof.
Het recital eindigde met enkele malle liederen uit de cabaretwereld; leuk en heel bijzonder uitgevoerd. Geen Schubert, Schumann of Wolff bij dit concert. Afgezien van de Wesendonck liederen was dit allemaal onbekend werk voor mij; best spannend eigenlijk.
Maria Fiselier heeft niet alleen een grote stem, maar tevens een ongehoord grote expressie. Verdriet, afschuw, verlegenheid, uitbundigheid maar ook preutsheid, ze kon het op onnavolgbare wijze integreren in de dynamiek van de zang.
Dit gaat een hele grote worden, naar ik vermoed in de opera wereld; de combinatie van een grote stem en onnavolgbare mimiek staat daar garant voor is mijn verwachting. We zullen zien. Succes Maria!
De foto is gecopieerd van een artikel in het operamagazine:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten