Met broer Jan naar Schoorl

Enkhuizen

Het was al een tijd geleden dat ik bij m'n broer Jan en schoonzus Thea was geweest. Jan had me de week tevoren een filmpje gestuurd met video beelden van zo'n 25 jaar geleden; ik slaagde er niet in om die binnen te halen. Maar e.e.a. triggerde me wel om weer eens langs te gaan. Dus zondagmiddag zei ik tegen Roos:  "Ik ga morgen naar m'n broer". Meestal ga ik gewoon onverwacht en ontmoet hem dan op de fabriek. Maar ik stuurde toch maar een mailtje en Jan antwoordde dat hij na half elf op kantoor zou zijn. Nou had ik ook niet zo'n zin om vroeg op te staan dus ik was zo pakweg elf uur in Enkhuizen en ging eerst even naar de viswinkel om een lekker broodje paling te scoren; nergens zo lekker als in Enkhuizen!
Daarna stukje wandelen naar het fabrieksterrein; Jan zat op kantoor; even een kop koffie en toen aan de wandel.
Jan was duidelijk een stuk afgevallen en hij vertelde mij dat hij nu serieus aan het bewegen en minder eten was om wat aan zijn gewicht te doen, daarin bijgestaan door een Personal Trainer. Dat verheugde mij zeer want de laatste decennia voert hij een ongelijke strijd tegen het overgewicht; valt niet mee voor "een elf". Ik weet er van mee te praten en houd mijn gewicht slechts in de hand door dat eeuwige wandelen. Dat doet Jan nu ook, naast een enorme inspanning in de fitness ruimte.
We zouden gaan wandelen in Schoorl en Jan wilde eens zien of hij de klim naar boven op het klimduin zou halen.
Een hele rit van Enkhuizen naar Schoorl; je realiseert je niet hoe breed Noord Holland eigenlijk is op dit punt. Eerst een broodje eten bij restaurant "de Rustende Jager"; we kennen dit plekje vanwege onze ouders die hier vaak kwamen. Jan herkende de eigenaresse nadat hij haar eerst had verward met haar dochter; hij was de dertig jaar die er tussen lag even vergeten en de gelijkenis tussen moeder en dochter was groot. Er ontspon zich een geanimeerd gesprek en het broodje smaakte uitstekend!

Gezellig met z'n drietjes aan het diner

We beklommen het klimduin; kleine rust om op adem te komen maar Jan haalde ook de top en gaf dat trots door aan zijn "Personal trainer". Nog een lekker stuk door de duinen gewandeld en toen terug naar huis. We hebben vervolgens het filmpje op een stickie gezet en ik kreeg nog een mp3 file mee van een uitzending uit 1979 van m'n vader die toen voor de ziekenomroep, de RANO een jazz muziek programma verzorgde. Het deed me veel om zijn stem weer te horen na al die jaren.
Tot slot hebben Jan, Thea en ik gezellig gedineerd bij restaurant "de Heren Zeventien" in Hoogkarspel. Fijne dag geweest!