Communicatie in de trein

Leuk initiatief van Job en de NS 

Een regenachtige dag, geen verplichtingen vandaag dus hop met de geit, naar Assen naar de tentoonstelling over de Dodezeerollen. Om 9.29 met de sprinter naar Zwolle. In het laatste stuk naar Zwolle zat ik vlak in de buurt van twee jonge vrouwen die tot mijn verbazing niet met elkaar zaten te kwekken; zeker 20 minuten lang zeiden ze nauwelijks een woord tegen elkaar; daarentegen zaten ze druk scheel te kijken en te duimen met hun ielepieleapparaatjes. Kennelijk zaten ze op die manier met elkaar te communiceren. Vlak voor Zwolle echter werden de apparaatjes opgeborgen en begonnen ze op de wijze zoals dat tot voor een jaar altijd ging, luidkeels met elkaar te kwekken. Ook op het perron (ze liepen vlak achter mij) aan praatstof geen gebrek.
De tentoonstelling vond ik bijzonder interessant; daarnaast was ik onder de indruk van het figuratieve schilderwerk dat tot de vaste collectie van het Drents provinciaal museum behoort; deed me meer dan de collectie van het beroemde Gemeentelijk Museum van Amsterdam.
Bij het instappen in de Intercity terug naar Zwolle werd ik aangesproken of ik plaats zou willen nemen in een speciaal van vrolijke vlaggetjes voorziene coupé waarin met elkaar gesproken zou gaan worden. Misschien eerst wat onwennig maar al snel kwamen we tot een leuk gesprek terwijl de deelnemers elkaar nooit hadden ontmoet. Een jonge man die de opleiding voor piloot bijna had afgerond vertelde over zijn achtergronden; mijn passie voor lekker eten manifesteerde zich al snel en voordat ik het wist bereikten we Zwolle waar het gezelschap uit elkaar ging. Een ontzettend leuk initiatief van een zekere Job natuurlijk in samenwerking met de NS verder gerealiseerd. Job zie je helemaal links op de bijgevoegde foto.