Lijn 13

Het beeldje bij mijn oude lagere school

Mijn goede vriend Peter C. en ik hebben tot ons genoegen een gezamenlijke hobby ontdekt; een architetuur-stadswandeling. Peters' interesse c.q. vakgebied en mijn grote liefhebberij van het wandelen gecombineerd. Zo hadden we al eens Amsterdam Zuid verkend en dan nu Amsterdam West, de plek waar wij onze jeugdjaren hebben gesleten.
Lijn 13 is een begrip voor Amsterdammers; het is een decennia oude tramlijn die loopt vanaf Amsterdam Centraal Station naar West. In mijn leven is het eindpunt steeds verder verlegd van het Bos en Lommerplein, naar de Sloterplas en dan nu naar het Lambertus Zijlplein in Geuzenveld. Ooit zal hij wel worden doorgetrokken naar Halfweg Zwanenburg wanneer dat wordt geannexeerd door Amsterdam.
Peter pikte me op bij station Halfweg-Zwanenburg, een gloednieuw stationnetje aan het lijntje van Sloterdijk naar Haarlem en van daaruit met de auto naar het Lambertus Zijlplein; volgens de beschrijving het lelijkste plein van Amsterdam. Wij vonden eigenlijk dat het wel meeviel met die lelijkheid; een flat van Dudok sierde het plein en in het midden stond een viswinkel. Natuurlijk stelde ik voor om een vissie te scoren. In sappig Amsterdams werden we door de visboer te woord gestaan. Ouwehoer die ik ben kon ik het natuurlijk niet laten om mijn genoegen over het sappige Amsterdams uit te spreken en te vertellen dat we beiden ruim 40 jaar geleden in deze buurt hadden gewoond. "Nou dat moet je wel met een loep zoeken", zei de visboer en ik keek hem niet begrijpend aan. "Je scherpte ben je dus al kwijt", ging hij verder en nu pas drong het tot mij door dat hij bedoelde dat er nog maar verrekte weinig Amsterdams in deze buurt hoort; het merendeel van de bevolking alhier is van buitenlandse afkomst. Dat zou overigens de hele wandeling door West kenmerken. Via het Lambertus Zijl plein liepen we naar de Bernard Loderstraat; onderweg herkende ik de kerk van mijn voormalige schoonouders; die was omgebouwd tot iets onduidelijks. Verderop hun oude woonstraat en toen het politiebureau waar ik nog wel eens een zoek geraakte autoped had opgehaald. Via een ommetje langs m'n oude school, de burgemeester de Vlugt school waar we aan de praat kwamen met een leerkracht van die school. Langs de Slotermeerlaan waar vroeger de dierenzaak zat waar ik m'n overtollige vogeltjes verkocht voor een gulden per stuk; de drogist waar ik de chemicaliën kocht voor m'n proefjes op zolder. Op de Vlugtlaan nog 1 winkel van vroeger: Zomerlust, een lunchroom. Achter langs de woonwijken; Peter vertelde honderduit over de architecten waarvan hij zelfs nog les had gekregen bij zijn opleiding; het pand waar hij kantoor had gehouden; de plek waar mijn oude tandarts Croese praktijk had gehouden en zo ging het maar door: routa nostalgica. Daar lagen wat herinneringen van ons beiden.

Het pand waar vroeger restaurant Chez Ferro
was gevestigd.

De Clerqstraat, de Slatuinen die voor mij altijd iets raadselachtigs hadden gehad door hun aparte, lage ligging die door Peter verklaard kon worden; hij kan zo'n stadslandschap lezen zoals vriend Ab een natuurlijk landschap kan lezen.
De Marnixstraat met vlak om de hoek de beroemde fromagerie "Abrahem Kef", waar Bart S. franse kaas kocht in de tijd dat je die nog nergens anders kon krijgen; wat vond ik dat vies in die tijd?! Moet ik wel een keer heen met Roos. De Rozengracht met de oude locatie van restaurant Chez Ferro; Peter vertelde dat de Rozengracht eindigde bij de Westerkerk; later is de gracht gedempt en de straat doorgetrokken via de Raadhuisstraat naar de Dam.
Peter is eigenlijk niet zo'n wandelaar en had grote bewondering voor z'n eigen uithoudingsvermogen; hij was er zelf verbaasd over; bij het Lambertus Zijl plein kwam hij maar moeilijk op gang maar eenmaal op gang moest ik er behoorlijk de sokken in zetten om hem bij te houden; hij heeft ook zulke lange benen; ging dus prima. De doorbraak van de zeventiende eeuwse wijk eind van de negentiende eeuw, resulterend in de Raadhuisstraat; raadsel opgelost waarom die zo buiten het stratenraster valt. Door naar CS langs het geboortehuis van Peters' vader. Bij het filmmuseum nog een kopje koffie ten afscheid en onze wegen splitsten zich. Fijne dag geweest.