Dag van het Lied

 

Robbert Muuse en Micha van Weers

Als onderdeel van het Internationaal Liedfestival Zeist, dat inmiddels voor de 7e keer werd georganiseerd heeft onze vereniging, de VvhL haar jaarlijkse "Dag van het Lied", en als actieve leden gaan we daar dan ook naar toe. Het was prachtig weer, "echt weer om de hele dag binnen te zitten?!", nou ja tisnieaors. Het was de moeite waard. Het begon met optredens van jonge zangers, studenten aan het conservatorium Amsterdam. Ik was vooral onder de indruk van de duetten die zij naast solo aria's ten beste gaven. Na een korte pauze waarin we van het zonnige weer konden genieten een recital van Karolina Hartman met Maurice Lammerts van Buren aan de vleugel. Dat was aangenaam luisteren waarbij ik behoorlijk onder de indruk raakte van de subtiliteit waarmee Maurice begeleidde; dat gevoel zou 's-middags nog aanzienlijk toenemen toen ik hem op uitermate vriendelijke wijze in een masterclass zangers en pianisten hoorde bijstaan in de verbetering van hun zanguitvoering, chapeau!
Inmiddels voorzag het programma in een langdurige pauze waarbij wij op de fiets klommen en terug naar de Bilt gingen om te lunchen, daarna naar de masterclass als eerder genoemd. Vervolgens een fors recital van Robbert Muuse en Micha van Weers met liederen van Joodse componisten, poeh, wat een zwaar programma voor de uitvoerenden, maar ook voor mij hoor, complimenten.
We gingen na afloop van het middagprogramma opnieuw naar de flat voor het avondeten dat ik snel op tafel wist te toveren. We konden makkelijk met bus 58 terug naar Zeist voor het avond recital van Ema Nikolovska met Wolfram Rieger aan de vleugel. Liederen van Brahms en een hartewens van de zangeres om uit te kunnen voeren, het twintig minuten durende jeugdwerk van Franz Schubert,  "Leichenphantasie", dat hij op 14-jarige leeftijd componeerde op een droevige tekst van Schiller. Roos ging op mijn advies alvast terug naar huis, ze was uitgevloerd na deze intensieve dag.
Ik had nog de energie voor het programma na de pauze en was vooral nieuwsgierig naar het programma met liederen van Schumann, waaronder "Erstes Grün", maar verder allemaal voor mij onbekende liederen. Na een langdurig en inmiddels merkwaardig gebruikelijk staand applaus en toegift ging ik onmiddellijk naar de bushalte waar ik de bus keurig voor m'n neus weg zag rijden. De volgende ging pas over een half uur. Ik besloot om even stevig aan de stutten te trekken om de hele dag stilzitten enigszins te compenseren en kwam uiteindelijk op een bushalte war ik de laatste 10 minuten ging wachten. Daar kwam ik in gesprek met een tweetal andere muziekliefhebbers die naar een concert in een kerkje daar in de buurt waren geweest. 
Roos was inmiddels enigszins uitgerust en we dronken nog een kopje thee resp. een glaasje wijn.