 |
| Een schitterende van Dongen |
Peter C. had me attent gemaakt op een tentoonstelling van Kees van Dongen in het Singer museum te Laren. Was alleen deze week nog mogelijk want de tentoonstelling eindigt, dus laatste kans tijdslot voor deze middag om 16.00 uur. Omdat ik toch aan mijn 10 kilometertjes wilde komen besloot ik om de heen- en terugweg vanuit station Hilversum mediapark wandelend af te leggen. Natuurlijk nam ik ruim de tijd want Singer hanteert - aldus haar internet site - strikte regels rond het tijdslot. Fijne wandeling over de heide waarbij ik natuurlijk op een bankje nog wat zat te kletsen met een leeftijdsgenoot met hond; ik kan dat ook niet laten har har. Maar aangekomen bij het voetgangerstunneltje onder de snelweg bleek dat afgesloten te zijn wegens werkzaamheden, zelfs voor wandelaars. Dus stevig de pas erin om toch maar niet te laat te komen. Precies op tijd kon ik nog binnen komen en liet trouwhartig museumkaart en telefoon voor het tijdslot zien. Hoefde helemaal niet, museumkaart was voldoende. Nou ja, zeker omdat het al zo laat was, maar de zalen waren nog behoorlijk vol, de belangstelling is groot voor deze tijdgenoot van Picasso waarmee hij zelfs een ateliergebouw heeft gedeeld.
Van zijn werken was ik overigens niet onder de indruk, echt weer zo'n geval van overdreven marketing, in dit geval niet door z'n schoonzus als Vincent, maar op eigen kracht en telkens meedeinen op de moderne ontwikkelingen als fauvisme. Er hing een zelfportret uit z'n fauvistische fase dat werkelijk het aanzien niet waard was, en iedereen maar roemen. Ik ervaar dat toch als kleren van de keizer. Overigens gold dat niet voor alles hoor, enkele goed getroffen vrouwenportretten vond ik zeer de moeite waard en de schilderijen van kermis en dansvloer straalden de zonnige vrolijkheid uit als van Renoir, maar technisch toch aanzienlijk minder.
In de vaste collectie van het Singer hing werk van Gabriëls en Mauve tussen andere mij minder bekende NLse schilders van de negentiende eeuw en dat vond ik een verademing. Overigens hingen in de gang een stel affiches met tekeningen/schilderijen van Kees, met daarop meer dan levensgrote vrouwen en die waren fantastisch mooi.
Tja, het ligt aan mij hoor, maar ik acht de kunst toch vooral als een door marketing gedreven vorm van handel althans de rond negentiende eeuwse kunst om het over de 20e eeuwse kunst maar niet te hebben, denk maar eens aan die pisbak met handtekening har har.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten