Beetje in verwarring

 

Een fietshelm voor Joris

Na het symposium en na het uitlezen van het boek van Derk Eimers over KID onder de naam "Verborgen Verbonden" blijf ik enigszins in verwarring achter. Het hele proces waaraan ik vanaf de tachtiger jaren deel heb genomen heeft zo veel negatieve kanten naast de positieve, dat ik twijfel of ik daar wel aan begonnen zou zijn als ik dat allemaal had beseft. Daar zit ik eigenlijk de hele ochtend over door te kauwen. Uiteindelijk ging ik maar eens naar het adres dat ik van schoondochter Jessica had gekregen met het verzoek om daar een via "Marktplaats" op Internet aangeschafte fietshelm voor kleinzoon Joris af te halen, was bij mij in de gemeente, dus "geen moeite", of zoals men tegenwoordig zegt: "geen probleem". Merkwaardig genoeg werd er niet open gedaan en ook toen ik rond lunchtijd opnieuw langsging werd er op mijn bellen niet open gedaan. Ik reed lekker door naar Sandwijck om daar op het bekende bankje nog wat door te denken over het proces van KID en of ik er inderdaad met spijtgevoelens op terug keek. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik van de negatieve consequenties niet de veroorzaker was en dat ik me niet zijdelings verantwoordelijk hoefde te voelen voor beslissingen die door derden buiten mij om waren genomen.

Asbjörn met zijn moeder

En tot slot weegt voor mij zwaar dat het proces mij persoonlijk vooral positieve levenservaring heeft gebracht en dat ik dat als verrijkend heb ervaren en nog ervaar, dat donorkinderen hun verwekker willen leren kennen had ik bij aanvang nooit voor mogelijk gehouden vanuit het credo dat je vader degene is die je opvoedt. Dat de kinderen daar zelf anders over denken had ik niet verwacht. Dus daar ben ik uit! Eigenlijk had ik mijn gedachten nog tegen een van mijn donorkinderen willen houden en of hij het voelde, stuurde Asbjörn mij op dat moment een foto van hem met zijn lieve moeder. Deed me goed op het juiste moment; daar heb ik het voor gedaan destijds!
Even later opnieuw een appie van schoondochter dat zij het verkeerde adres aan mij had doorgegeven en inderdaad, op het correcte adres lag de bewuste helm voor mij klaar. Nu nog even kijken hoe die op het koppie van kleinzoon Joris terecht kan komen; wellicht combineren met een wandeling van Culemborg naar Beesd en daarna met de trein door naar station Baanhoek, is dichtbij Papendrecht waar zij wonen.