De Japanse tuin

 

Fraai doorzichtje in de Japanse tuin

Vanuit Zwolle heb je een uitstekende treinverbinding naar den Haag, dwars door de NOP en Flevoland, via Schiphol. Daar hadden we vandaag afgesproken voor een bezoek aan de Japanse tuin. Roos had er vaak over gesproken dat deze bezocht moest worden, de tuin met de karakteristieke feeërieke bruggetjes en de zorgvuldig gesnoeide en geplaatste bomen en struiken. Toen ik aankwam in den Haag CS zag ik Roos al staan speuren of ze mij kon ontwaren tussen al die mensen en even later liepen we door het Haagse bos richting Clingendaal waar dit fraais deel van uitmaakt. Een stevige houten deur met toezichthouder voorkomt dat honden, fietsers en het aantal bezoekers in de hand wordt gehouden. Een serene rust kenmerkt dan ook dit stukje schoonheid te midden van het drukke stadsleven.
Roos had niets te veel gezegd, het was een groot genoegen om in deze kruimel kunstmatige natuur rond te lopen en te genieten van de serene schoonheid; waterpartijen, tempeltjes, kunstwerken en anders ogende optrekjes pasten zo harmonieus bij elkaar, het was een lust voor het oog.
Na een klein uurtje gingen wij verder door park Clingendaal en op een bankje van het uitzicht genieten. Inmiddels liep het tegen etenstijd en gingen we de stad weer in om te gaan eten bij het besproken Libanees restaurant. Prettige bediening en uiteindelijk een gezellige drukte, het was maar goed dat we hadden gereserveerd.
Weer thuis op de flat aan de koffie en afwachten tot de klok van twaalven die mijn 75e verjaring zou aankondigen. Net als 50 en 25 jaar geleden ging ik op dat tijdstip op het balkon staan om dat moment te beleven en wat te mijmeren. Daarna was het de hoogste tijd om te gaan slapen. De eerste keer was in 1973 toen ik nog met Lien in de Jan Hanzenstraat in Amsterdam woonde en de tweede keer in 1998 in de Hoflaan in Bilthoven en dan nu 2023 in de Bilt; zal ongetwijfeld de laatste keer zijn geweest want de 100 jaar hoef ik niet zo nodig te gaan halen.