Op naar Oudendijk

 

Het bruidspaar wordt toegesproken

Niet te geloven maar op een hanentree van de bushalte was de feestelijke gelegenheid waar broer Jan en schoonzus Thea hun gouden bruiloft vierden, en hoe! We waren ongetwijfeld de enigen die niet met "de auto" waren gekomen maar met de bus, halte Oudendijk. Was ontzettend leuk om de familieleden van Jan en Thea weer te ontmoeten. Ik sprak met de dochters en kleindochters maar ook met schoonmoeder en zwager van Jan, lang niet gezien. Dennis kende ik nog van jaren geleden en we moesten er beiden om lachen dat we "ouwe kerels" waren geworden. Met kleine kinderen kan ik het altijd goed vinden dus ook met de kleindochters die me uitgebreid vertelden over het wisselen van tanden en dat ze graag lazen! 
Aan het officiële programma had ik een bijdrage mogen leveren door degene die als opper stalmeester fungeerde, Robert Jan Knook van informatie over Jans' prille jaren te vertellen. Hij zou het bruidspaar trouwens tevens op ludieke wijze opnieuw in de echt verbinden voor de komende 50 jaar. Was een heel verhaal dat hij over de twee echtelieden ten beste gaf, duidelijk verdraaid goed voorbereid en inderdaad eindigde het met de wederzijdse belofte om het de volgende vijftig jaar ook gezamenlijk te proberen doch niet voordat beiden zich ook openlijk naar elkaar uitspraken. Hadden ze bijzonder goed voorbereid en ik zag hier en daar een traantje vloeien, pet af hoor!

We lieten het ons goed smaken

Maar toen het diner, dat was superbe, allemaal op en top toebereid lekkers passeerde of beter gezegd konden de gasten zich laten opscheppen door langs de rij van gerechtjes met deskundige opscheppende lieden te gaan. Wat heb ik gesmuld waarbij mij van de voorgerechten vooral de krul eendenlever is bijgebleven en verder te veel om onthouden te hebben. Morilles met parelhoen, noem maar op. Tussendoor een zanger en zangeres die als Frank Sinatra en zijn dochter duetten en aria's ten beste gaven. Een serie hoofdgerechten op de zelfde wijze en van dezelfde fantastische kwaliteit, mensen kinderen wat was dat genieten voor zo'n smulpaap als ik ben. Tussendoor uitvoerig gesproken met Frank, de schoonzoon van Jan en Thea, goeie vent die zich onder andere inzet om een familie probleem recht te doen zetten, stel ik bijzonder op prijs.
En ook nog heerlijk gedanst met mijn Roosje en zelfs kort met bruid c.q. schoonzus Thea, gezellig allemaal. Ik had met Robert Jan afgesproken dat ik ook wat zou zeggen.

Een hug van de twee broers

Was best bijzonder, de vorige twee sprekers hadden alle gras voor mijn voeten weggemaaid dus moest ik improviserend nieuwe dingen bedenken voor deze gelegenheid, maar als vanzelf gleden de oude episodes uit mijn mouw. Allereerst natuurlijk dat ik degene was van de hier aanwezigen die Jan het langste kende en wel vanaf zijn eerste levensdag, dat ik helemaal verbaasd was dat er een broertje was geboren die daar 's-morgens in een wiegje lag. Maar ook dat ik onlangs voor het eerst sinds die tijd dat huis in Zaandam waar Jan was geboren bezocht had. En toen verder over zijn jeugd, dat hij een spijkertje had ingeslikt en dat moeder dagenlang zijn poep had doorgeroerd en dat inderdaad het spijkertje tevoorschijn kwam. Dat hij verkering kreeg met zo'n schattig meisje met een krullekopje en natuurlijk dat ze met z'n tweetjes zo'n enorme ontwikkeling hebben meegemaakt, dat ik erg trots was op mijn broer en daarmee eindigde ik en we gaven elkaar een hug. 
Voor "de kaas" moesten wij helaas dit culinair walhalla vaarwel zeggen vanwege de bus die we nu toch echt moesten halen. We namen afscheid van de familie en vertrokken met een zeer voldaan gevoel, was erg gezellig geweest en bijzonder lekker gegeten.