Afwisselend Amstelveen

 

Knikkend nagelkruid

In de jaren zeventig hebben Lien en ik een aantal jaren in Amstelveen gewoond, een wat deftige voorstad van Amsterdam in die jaren, en nog steeds kon ik vandaag constateren. Het is voorjaar en Amstelveen kent het "J.P. Thijssepark", een goed onderhouden, grote heemtuin aan de rand van het Amsterdamse bos. 
Het was meer dan veertig jaar geleden dat ik in dit fraaie natuurpark was geweest en gezien de schoonheid van de maand mei had ik het voor deze maand op de "shortlist" geschreven, een nieuw initiatief, gewoon een klein blaadje papier waar ik m'n wandel en bezoek impulsen op zet.

Mooi surrealistisch werk

Was snel en makkelijk te bereiken vanuit de Bilt met OV en zo liep ik vanmorgen vroeg al langs de Emmalaan in Amstelveen waar ik - als ik me goed herinner - nog veel langer geleden, in het jaar 1965 in de groentijd ben geweest in de initiatietijd waaraan ik uiteindelijk mijn lidmaatschap van het dispuut PROIRA heb te danken. Was ik dus nog veel langer voor het laatst geweest har har.

Ovartaci.

Het Thijssepark was inderdaad van de schoonheid die ik verwachtte, met allerlei verschillende plantensoorten maar ook vogelgezang. Langzaam slenterde ik alle paden langs en liet mijn ogen de kost doen. Knikkend nagelkruid trok mijn aandacht, zag ik ooit met Anneke aan de oevers van een bergbeek in Frankrijk, bij "les cascades du Hérisson". 
Toen ik het hele park had gezien ging ik op geleide van Komoot richting Cobra museum en kwam daarbij langs een 17e eeuwse "banpaal" van Amsterdam en even verderop langs "de Braak", een tweede prachtig beheerd natuurpark. En uiteindelijk het Cobra museum, museum voor moderne kunst. Was ik ook al een poos niet geweest. Er was een groot opgezette tentoonstelling met uitsluitend inbreng van de Deense kunstenaars in het kader van het 75-jarig bestaan van de internationale kunstenaars beweging met de naam CoBrA van Copenhagen, Brussel en Amsterdam. Ik was onder de indruk van menig werk, met name de surrealistische schilderijen. De wonderlijke figuren van de hand van Ovartaci, de geestelijk gestoorde persoon die een zeer groot gedeelte van zijn/haar leven in een psychiatrisch ziekenhuis doorbracht en daar fascinerend werk heeft geproduceerd