Een ouderwetse gieter

 

Een ouderwetse zinken gieter

Het was behoorlijk fris vanmorgen, eigenlijk te fris om buiten te gaan zitten in de tuin. Roos lag nog lekker te slapen toen ik zachtjes de slaapkamerdeur achter me dicht trok en naar beneden ging voor een kop thee en om koffie te zetten. Zat nog een beetje na te denken over de ontmoeting gisteren met Margot S. , wat zijn er toch een veelheid aan aspecten in het KID gebeuren die nooit voorzien waren en die zich de laatste decennia hebben afgespeeld, over complexiteit gesproken?! Ieder persoonlijk verhaal dat je in dit proces verneemt is uniek, de grote lijnen mogen dan helder zijn, maar de uitwerking en de persoonlijke beleving van alle actoren verschillen enorm; om een boek over te schrijven har har.
Maar vandaag stond in belangrijke mate de tuin centraal, de moestuin in het bijzonder. Roos is terecht trots op alles wat daar boven de grond komt zetten, peultjes, bietjes i.s.n. (in statu nascendi, zoals wij Latinisten zeggen), zelfs nog een overjarige boerenkoolstruik, tuinbonen, spinazie, al enkele keren geknipt zelfs, het kan niet op. En ik heb een oneindig plezier in het begieten van de plantjes en was bijzonder in mijn sas toen in de loop van de middag de nieuwe gieter, een ouderwetse zinken uitvoering werd bezorgd. Direct heb ik vanuit het fraaie receptaculum voor het regenwater, de moderne uitvoering van de klassieke regenton, geput en mooi gedoseerd als een zachte meiregen de plantjes besproeid.
Rond een uur of vier kwamen Sander en Anita, de stiefzoon van Roos en zijn echtgenote voor een kopje thee. Druk bezet echtpaar dat deze dag in Zwolle moest zijn vanwege de lang tevoren verrichte reservering bij de Librije, het drie sterren restaurant aldaar. En dan ligt een bezoekje aan Wijhe natuurlijk voor de hand. Genoeglijk gesproken met elkaar en daar vertrokken ze weer, uiteraard met een bovenklasse automobiel. De buren zullen ook wel verbaasd staan te kijken dat wij zelf geen auto hebben maar als er dan eentje komt is het wel een heel bijzondere, Douwe met zijn Tesla en dan nu Sander - ben het merk even kwijt - maar het leek wel een mooi uitgevoerde tank zonder kanon.
Nog een lekkere kop soep voordat ik weer naar de Bilt zou gaan. Roos had bij "Jager en boer" in Zwolle procureur van Iberico varken ingeslagen en gebraden, daarvan mocht ik een stukje proeven voordat ik vertrok teneinde om 18.30 de trein terug te gaan halen; om te smullen. Voor Roos was het helaas (huichel huichel) te vet en kreeg ze er het zuur van; nu zal ik mij moeten opofferen om de rest op te nuttigen, zware taak waarvan ik mij zonder tegenzin zal kwijten, ben dol op dat vette vlees, kan er eventueel nassi van maken en het nog een keer uitbakken.