Een superieure huzarensalade en champagne

 

71 jaar geleden. Vera op de guitaar van mijn
vader, terwijl ik alles aanschouw

Enkele weken geleden had nicht Vera mij gevraagd wat ik ervan zou vinden als ze Roos en mij, maar ook broer Jan en z'n Thea zou uitnodigen voor een koffie en lunch bijeenkomst en als ik dat een goed idee zou vinden, of ik dan bereid was om broer Jan ook te vragen. Nou dat heb ik graag op mij genomen en zo kwamen we deze dinsdag bijeen. Jan had al gevraagd hoe laat? en ik had geantwoord: "koffietijd". Kennelijk is dat niet voor iedereen direct te verstaan als half elf; ik dacht dat dit de NLse standaard was voor de ochtendkoffie.
Roos en ik gingen vanmorgen vroeg met de bus naar station Utrecht CS en haalden een Intercity eerder dan we feitelijk hadden gepland. Die had overigens uiteindelijk zo veel vertraging dat we de haarscherpe aansluiting in Zaandam niet konden halen. Daardoor konden wij ons even verpozen in Zaandam, een onwaarschijnlijk onaantrekkelijke stad geworden door de kitscherige uitstalling met het Zaanse groen.
Vervolgens vlot naar Purmerend Weidevenne en met hulp van Google maps de wandelroute naar het huis van Klaus en Vera. Vera vond onze beider hoofddeksels dermate bijzonder dat ze ons schaterlachend ontving. Gezellig om Vera en Klaus weer te ontmoeten; wij zijn geen familie die elkaar overloopt, dus was het alweer enige tijd geleden dat we elkaar hadden gesproken; daar had Corona nog een dik jaar aan toegevoegd overigens, want in de zomer van 2020 hadden we al een bezoek aan Wijhe gepland, maar dat durfde Vera niet aan vanwege dat K-virus. Gelukkig zijn we inmiddels allen gevaccineerd en mag het officieel ook weer om met 6 mensen bijeen te zijn. 

1949
Vera en ik op het balkon bij oma
Mien in de Kinkerstraat. 

Even later kwamen Jan en Thea ook binnen en al ras zaten we aan de koffie en bespraken we van alles; natuurlijk vooral over ons ouderlijk gezin, waar Vera ook veel vertoefd heeft toen zij in 1962 terug was gekomen uit de VS - waar haar ouders nog zaten - om een verder bestaan weer in NL op te bouwen. Zij is mee geweest met vakantie naar het Grote Bos en sprak nog met warmte over hoe zij door onze oma was opgevangen en dat ze bij haar heeft kunnen wonen tot haar ouders eveneens terug waren gekomen naar NL. Ik heb het niet ter sprake gebracht, maar weet nog goed hoe vreselijk ik het vond toen ze gingen emigreren; heb daar als pakweg 7 jarige zo'n verdriet van gehad. Tussendoor is oom Erich - de vader van Vera - nog een keer terug geweest in NL omdat het leek dat oma ernstig ziek was en het misschien wel niet zou overleven. Moet ik nog maar eens een bloggie over schrijven.
Vera verrast mij altijd weer met oude foto's en vandaag wel heel erg. Ik heb geprobeerd om er met de smartphone ook copieën van te maken, deels voor de blog.
Zo rond het middaguur gingen we aan tafel; zag er fantastisch uit; schalen met allerlei lekkers, waaronder een huzarensalade volgens het recept van haar moeder, voor mij tante Emmy (eigenlijk heette ze Yme, een Friese naam; ze kwam van Ameland); een schaal met gerookte zalm en paling, een schaal met garnalen, een schaal met zalmsalade, het kon niet op en heerlijk brood. Klaus vroeg wat ik wilde drinken: "een glas water", antwoordde ik, "geen champagne?", vroeg Klaus nog. Aanvankelijk was ik niet van plan om wijn te drinken tot ik me realiseerde dat ik dol ben op champagne; dat vind ik wel zo'n traktatie. Heb er uiteindelijk dan ook twee glaasjes van gedronken tussen de verrukkelijke boterhammen met lekkers door.  
De twee zakenmannen Jan en Klaus gingen vervolgens over tot het bespreken van zakelijke zaken die mij althans wat minder aangingen; ik at dan ook rustig door. Uiteindelijk braken Jan en Thea op; zij hadden nog een andere afspraak die middag. Klaus en Vera wandelden met ons mee naar het station; mijn OV-engel zorgde voor een trein binnen de 3 minuten en zo waren we weer vlot op honk; Roos ging met de bus vanuit Utrecht vanwege haar nette schoenen (ze had zelfs een blaartje har har); ik liep uiteraard nog even via het bos terug naar huis. Was een bijzonder genoeglijke dag geweest. Bedankt Vera voor alles en vooral ook de foto's. En Klaus, jij ook bedankt, vooral voor het aandringen om een glaasje champagne te nemen ha ha.