De wilgenvrouw

 

Daar staat de prachtige wilgenvrouw

Traag volgt de oever de stroom, een idylle! Zo begint een gedicht dat Roos ruim twintig jaar geleden heeft geschreven en waarop we samen muziek hebben gecomponeerd; een cyclus onder de naam: "de Lange Wandeling". Ter opluistering van haar vijftigste verjaardag is die cyclus destijds onder warme belangstelling van een groot publiek ten gehore gebracht; we hebben er zelfs nog een paar CD's van die we een enkele keer beluisteren. Het lied dat begint over de Wilgenvrouw was nr. 7 van de liedcyclus en vandaag, bij mijn wandeling van Bodegraven naar Aarlanderveen kwam ik door Zwammerdam en daar zag ik de wilgenvrouw; een wilg die lui achterover lag met een trotse kuif haar. In het lied komt ook een strofe voor over dat haar. Helaas kan ik het gehele gedicht nu niet direct vinden, maar Roos heeft dat ongetwijfeld en dan zet ik het hier in de blog erbij.
Eigenlijk had ik vandaag de ontbrekende etappe van Vrouwenakker naar Aarlanderveen willen doen. Om in Vrouwenakker te komen had ik expres de bus naar Utrecht genomen zodat ik na 9 uur kon inchecken, maar het bleek dat de trein naar Alphen aan de Rijn, waar ik bus 147 naar Vrouwenakker wilde nemen, precies om 8.55 vertrok en dus heb ik voor vol tarief ingecheckt (echt een grote uitzondering voor deze zuinige noord-Hollander), maar helaas had de trein zo veel vertraging dat mijn aansluiting absoluut onhaalbaar was. Plan omgegooid en in omgekeerde richting van Bodegraven naar Aarlanderveen gelopen, een alleraardigste etappe waarbij ik langs de enige nog werkende viergang liep; een viertal molens die het water van een polder in etappes omhoog pompen. Gaat hier dus nog echt met wind en vakmanschap!