Als een waterorgel

 Vanmorgen lag ik in bed een beetje Bach te luisteren onder het mom: "geen dag zonder Bach", en daarbij kwam een mij tot nog toe niet bijzonder opgevallen aria ten gehore. Nu had ik onlangs muziek gehoord - ongetwijfeld van Mozart - met een compositie voor waterorgel; een, naar ik vermoed razend moeilijk te bespelen instrument, bestaand uit een serie precies uitgevulde en op toon gezette glazen water. Met een natte vinger kun je die dan tot resoneren brengen en een bijzonder geluid produceren. Echt iets voor Mozart om daar een compositie met vioolbegeleiding voor te componeren. Maar niet voor Bach vermoed ik. De aria begon met drie of vier blazers, waarvan twee of drie blokfluiten en een hobo of (hoge?) fagot; dat kon ik niet goed horen. Ik beluisterde een uitvoering van Koopmans. Het maakte op mij heel even de indruk dat het om een waterorgel ging; kristallen geluid. Weergaloos zoals die geniale Bach geluiden kon doen ontlokken aan almaar wisselende instrument-samenstellingen. Hier dus een vrij kale begeleiding, zonder basso continuo met zang. Ik zal kijken of de aria op Youtube te vinden is. Ze is uit cantate BWV 46, de aria "Doch Jesu will auch bei der Strafe".
Ik zie op Youtube dat het om 2 blokfluiten en twee zinken gaat, dus geen hobo.