Ventiel van de kuitenpomp hersteld!

 Het was al licht; de wekker meldde me dat het inmiddels al kwart voor negen was. Het piepje van m'n smartphone ging: "dat zal een eppie van Roos zijn", dacht ik terecht. Zij had mijn laatste bloggies gelezen; degene die ik gisteravond had geschreven en daaruit had ze bedacht dat ik een beetje moedeloos was. Ik gaf haar ten antwoord dat ik moeite had met deze sombere, korte dagen van januari en dat ik me net Oblomov voelde omdat ik zo lang in bed lag te meuren en te lezen; of Rossini die ook nog eens lag te vreten (en te componeren) in z'n bed. Ik vatte het samen met: "m'n kuitenpomp lekt een beetje; ben ik niet gewend". Mijn oude moeder zei altijd wanneer er iets gedaan moest worden: "pomp je kuiten op en ga aan de gang!".
Ik heb me dat na de ep-wisseling met Roos aangetrokken en ben de was op gaan vouwen, de hele flat gestofzuigd, de afwas gedaan en de keuken een goede beurt gegeven en tot slot beslag gemaakt voor een spekpannenkoek; een beslag met de laatste ganzeneidooier die ik nog in de vriezer had. Ga ik als beloning voor de lunch maken met het allerlaatste stukje spek van Veldvarkens. De stimulans uit Wijhe was voldoende om me weer aan de gang te krijgen; is weer eens wat anders dan dat eeuwige gewandel.