"Wat moet ik nou doen?"

 Na de koffie ben ik weer richting de Bilt gegaan. Roos moet zich grondig voorbereiden in het kader van haar compositie lessen. Daar moet je alle rust voor hebben. Rustig naar het station gewandeld en demet de Intercity van Zwolle naar Utrecht. Reist toch wel een stuk relaxter dan met de sprinter en het duurt net zo lang. Weer op station Bilthoven liep ik over winkelcentrum de Kwinkelier naar de ingang van het Houdringhebos. Tegelijk met mij betrad een ouder stel, ik denk bejaarde moeder met haar middelbare zoon de overdekte galerij. De oude dame liep achter haar rollator en liep maar te herhalen: "maar wat moet ik nou doen?", achter elkaar. Ik had zo ontzettend met haar ongetwijfeld verdwaalde ziel te doen. Ver in de tachtig waarschijnlijk en dan weet je het allemaal niet meer en wordt het hele leven een groot raadsel voor je. De meneer ging er wel voortdurend in mee, maar wist het natuurlijk ook niet. 
Ik liep rustig verder en kwam bij de ingang van het bos. Vanuit de verte zag ik met mijn niet zo scherpe ogen direct mijn voormalige buurman Sjoerd met vrouw en kind; ik zwaaide en liep naar hen toe. Het menneke in de kinderwagen was met zijn 9 maanden buitengewoon eenkennig; daar moest ik natuurlijk om grinniken. We spraken wat heen en weer en wensten elkaar een goed 2022. Ik liep verder via een forse omweg door het bos en ergens halverwege werd ik aangesproken door Wilna, een oude bekende uit de tijd dat we nog in de Hoflaan woonden. Uitvoerig mee staan praten over hoe het met ons allen gaat en natuurlijk over de (klein)kinderen. En weer verder, waarbij ik nog een echtpaar ontmoette dat ik kende. Ik ben toch wel erg geworteld in deze gemeente hoor; voel me er erg thuis. Gaf me ook weer een "back home" gevoel toen ik de flat betrad. Lekker zitten lezen in Livius en frietjes gebakken.