Zijn we Eindhoven al voorbij?

Startpunt

Midden in de nacht schrok ik wakker van een paar knallen met lichtverschijnselen tot in de van goede gordijnen voorziene slaapkamer. Het was 1 uur; het leken wel schoten van een geweer, maar dat gaat niet met lichtverschijnselen gepaard. Geluid van aansnellende sirenes hoorde ik evenmin. Wel een half uurtje later, in de verte de zelfde soort knallen en nog later opnieuw. Kwajongens kennelijk. Maar ik kon de slaap niet meer vatten; kwam ook doordat ik de afgelopen nachten in de stilte van Wijhe als een blok had geslapen en lange uren had gemaakt. Bovendien had ik mij voorgenomen om met de trein van 6.15 richting Roermond te gaan en met de bus naar Heythuisen teneinde een mooie wandeling te maken door het Leudal; dat is zonder knallen vaak al opwinding genoeg om zeer vroeg wakker te schieten.
En zo stond ik om kwart voor 9 in Heythuisen en even later liep ik door het Leudal. Van het beekje, de Leu was niet veel te zien; een bosrand tussen beek en wandelpad verhinderde de blik op het stroompje. Hier en daar bleek dat het om een fraaie beek ging; het pad bestond uit zwaar bedauwd hoog gras zodat mijn wandelschoenen snel doorweekt waren. Een enorme hoeveelheid paardenbloemen noopten mij om daarvan een zak vol te plukken:"goed voor de rest van de week groenvoer", bedacht ik mij.

Schip over de Zuid Willemsvaart

Halverwege week de door Komoot vastgestelde track van de beekloop af en ging via een kaarsrechte weg richting Zuid Willemsvaart, een in de 19e eeuw aangelegd kanaal waarvan ik nog wist van het bestaan omdat "we" dat op de lagere school moesten leren. Bij Nederweert kwam ik bij een indrukwekkende sluis waar behoorlijk druk verkeer van grote binnenvaartschepen plaats vond. Ik liep nog verder langs het kanaal en kwam in Weert; best een leuke stad met een aardig centrum. Bij de enkele bezoeken die ik hier heb afgelegd betrof het een maaltijd bij de plaatselijke "Chinees" wanneer Roos en ik terug kwamen van een weekendje Lusemburg. Brak de reis een beetje.
Ik had vrijwel direct een Intercity richting het noorden, maar sukkelde al heel snel in een diepe slaap, zo diep dat ik echt niet meer wist waar ik was toen ik wakker schrok: "zijn we Eindhoven al voorbij?", voreg ik verschrikt aan de mevrouw die schuin tegenover mij zat. We moesten zelfs nog in Eindhoven aankomen. Niets aan de hand dus. In den Bosch stapte ik over op de trein naar Zwolle en was 2.30 uur later in Wijhe voor de bridge avond in de club. Roos haalde me op van het station; ze had het eten al klaar en maande me om nog even een tukkie te doen. Was hard nodig want ik was direct vertrokken en een half uurtje later weer helemaal fris om lekker te bridgen. Na het bridgen hebben we zelfs nog een borreltje gedronken en gingen over twaalven naar bed. Was een hele lange dag geweest!