Een week te vroeg

 Door billboards langs de weg en van bekenden had ik al vernomen dat er deze maand weer rommelmarkt bij de WVT zou worden georganiseerd.Dit is een vereniging die mij behoorlijk dierbaar is geworden in die ruim 40 jaar dat ik in deze gemeente woon. In het begin heb ik er behoorlijk wat makkelijke dingetjes voor in m'n huishouden gekocht, maar de laatste jaren eigenlijk uitsluitend boeken. Naast de jaarlijkse bazar van verkregen spullen onder het motto "meuk is leuk", of wat ik er zelf van maak: "Bilthoven koop elkaars ouwe rommel", koop ik er telkens voor een paar tientjes een paar kilo boeken; boeken om weer door te geven, maar in ieder geval om te lezen natuurlijk.
Zo dacht ik ten onrechte dat het vandaag al was; toen ik naar de markt reed op de fiets heb ik nog speciaal gekeken hoe laat de bazar zou beginnen; 13.00 uur. Dus om 14.00 uur reed ik naar de WVT, maar daar kreeg ik al zo'n gevoel van "er klopt iets niet". En inderdaad, er kwamen slechts lieden die iets kwamen brengen, maar geen horde van kopers zoals gebruikelijk. Ik was niet de enige; een mevrouw kwam ook met een vragende blik aangelopen en vroeg of de bazar wel was geopend. We moesten lachen, want het bleek inderdaad dat we een week te vroeg waren.
Was me in m'n studententijd ook een keer overkomen; bij een schriftelijk tentamen mechanica was de datum verschoven zonder dat ik dat vernomen had en kwam ik een week te vroeg. Heel attent had jaargenoot/studiegenoot/dispuutsgenoot Hans van der Sloot dit wetende ook de gang naar de Boelelaan gemaakt om mij te verwittigen. Dat was in de tijd voor WhatsApp en e-mail. Kennelijk bereikten we elkaar niet eens telefonisch. Maar attent was het! Heb ik nooit vergeten. Ik heb nog wel eens geprobeerd om Hans weer in het vizier te krijgen. De vader van mijn buurman Hisso heeft hem gekend van het Nucleair instituut te Petten, waar Hans na de studie scheikunde is neergestreken, maar wist mij ook niet nader te informeren. Ach, zo mijmer je maar wat voort als oudere.