Weer een match

 

Monument voor kinderslachtoffers

Vandaag was mooi weer beloofd en kon ik eindelijk mijn voorgenomen wandeling in Limburg gaan maken. Roos had een track voor me geconstrueerd van Swalmen naar Roermond; een niet al te lange route die ik makkelijk voor 16.00 uur zou kunnen beëindigen zonder dat ik voor dag en dauw op hoefde te staan. Voor de zekerheid had ik wel de bus genomen naar Utrecht CS zodat ik al im 9.03 kon inchecken. Op weg naar de halte kwam ik nog de tweelingbroer van aangetrouwde neef Paul tegen. Natuurlijk herkende ik hem direct (ik wist ook dat hij in de Bilt woonde maar had hem niet eerder ontmoet). In Roermond even een sprintje naar de stoptrein naar Venlo en 5 minuten later, om 10.30 was ik in Swalmen waar, tegen de verwachting in enkele druppels regen vielen. Bleef gelukkig de enige neerslag, overigens niet van betekenis. Door het dorp heen en al snel in het dal van die schitterende beek de Swalm, die op het smalste deel van Limburg naar de Maas loopt. Niet alleen het beekdal was de moeite waard maar ook het traject naar Roermond verderop; Roos had het weer perfect bij elkaar bedacht. Ik kwam onderweg een wat pijnlijk monument tegen; een monument ter herinnering aan de dood, bij twee gelegenheden trouwens waarbij kinderen  om het leven waren gekomen bij het demonteren van explosieven vlak na WO II. Afschuwelijk! 
Ik liep in gedachten verder langs een andere waterloop; via bruggetjes door weiland vol koeiendrollen. Daar ging mijn telefoon; eerst verstond ik de naam niet, maar het was een oude bekende van het FIOM, Fred; degene die de eerste kennismaking met Mariska had begeleid en later ook met Jessy. Ik dacht in eerste instantie dat hij voor iets anders belde, maar hij zei: "ik heb nog iets anders, er is weer een match". "Dat wordt dan de achtste", vertelde ik hem. Hij was verrast dat het aantal mij bekende donorkinderen inmiddels was aangegroeid tot 8 stuks; tja, de meesten hebben mij via MyHeritage of ft-DNA opgespoord en niet via FIOM.
Ik peinsde er wat over na en liep verder naar Roermond. Daar had ik een vlotte aansluiting naar den Bosch. Ik appte met Mariska en vroeg haar of het schikte dat ik langs zou komen. En ja hoor, dat was prima; om 17.00 uur belde ik aan en werd hartelijk verwelkomd door de kleinkinderen en dochter. Natuurlijk spraken we over de nieuwe loot aan onze telkens groeiende donorkinder schare, maar vooral ook over de leuke ontmoeting afgelopen zondag met Asbjörn. Hij appte nog en we stuurden een app met foto naar hem terug.
En natuurlijk gezellig met de kleinkinderen. Gideon kwam thuis en we hebben heerlijk gegeten en met elkaar zitten praten over Corona maatregelen en over historische gebeurtenissen; leuk gesprek. Het was 21 uur dat Gideon me naar station Oss bracht en 23 uur dat ik weer op de flat was; kortom een hele dag geweest.