Eerder schreef ik al over het boek van Auke van der Woud, handelend over Nederland van 1795 tot 1848 en met name over de ruimtelijke orde. Zo heeft hij gesproken over de ontwikkeling van de wegen, de infrastructuur van het land die handel en ander transport hebben mogelijk gemaakt. Koning Willem I heeft een forse ontwikkeling in doen zetten rond 1820 waarbij de grote steden werden verbonden door verharde wegen, steenstraten met klinkers. De aanvoer vanuit de dorpen geschiedde met wegen van onderscheiden plaveisel; zo werden zandwegen, grindwegen, puinwegen en de bovengenoemde straatwegen onderscheiden. Dat wist ik niet, maar ik moest wel denken aan "het karretje dat op de zandweg reed" en ook aan de halfverharde wegen die verhard waren met puin en die je in de praktijk als wandelaar vaak tegen komt in bossige, zanderige omgevingen.
Vandaag liep ik van Maarn naar Bilthoven en daar kwam ik halverwege de "Oude Woudenbergse zandweg" tegen. Hoewel die nauwelijks in de track die ik liep was opgenomen kon ik het niet laten om er een flink stuk van te belopen terwijl ik overdacht hoe veel deze weg zou kunnen vertellen over de afgelopen eeuwen.
Inmiddels heb ik het boek "Lopen met van Lennep", dat ik al jaren in mijn bezit heb en handelt over een wandeling die van Lennep samen met zijn vriend van Hoogendorp heeft gelopen door ons land in voorjaar 1823, nu zo'n 200 jaar geleden. Modderige paden waren vaak hun deel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten