Een heksentand

 

Kleindochter Lieva met "heksentand"

Mariska is helemaal los op het wandelen. Gisteren belde ze me of ik tijd had om een keer met haar te gaan wandelen. Ik daagde haar uit door een dag te noemen: "zaterdag", zei ze, morgen dus en dat werd derhalve vandaag. Ik had ondanks de drukte en de vermoeidheid van het wandelen toch nog een quiche Lorraine gebakken; met extra zout omdat Mariska en ik dat beiden extra lekker vinden. 
Precies op de tijd als afgesproken, 9.50 kwam ze aangetuft bij station Oss en even later liepen we ergens in de buurt van Heesch, op geleide van Komoot door een natuurlijk landschap. Was ontzettend gezellig; ze liep zelfs iets harder dan mijn tempo van 4.8 km/hr;we kwamen tot 5,2, dus stevig doorgelopen. De quiche ging er bij twee zit gelegenheden helemaal in; smaakte inderdaad prima. We hadden uiteindelijk iets te veel gelopen voor Mariska; zij moet echt nog wandelroutine krijgen. Het werden 12 km terwijl ze nog niet verder dan de 10 km was gekomen. Komt wel goed, het enthousiasme is er genoeg.

Op mijn voorstel gingen we nog even langs bij de kleinkinderen. Nou, die vonden het heel gezellig dat opa meekwam. Guusje was niet van m'n schoot te slaan; Lieva liet haar "heksentand" zien, een losse melktand die ze over haar onderlip drapeerde. Ik moest er even foto van maken voor de blog. Heerlijk zo in de hectiek van een jong gezin te zijn, zeker na zo'n gezellige wandeling met m'n dochter. 

Tijdens de wandeling kregen we nog via de groeps-App "half elf" een berichtje van Marijn dat hij op weg was naar het het vaderland. Met een mondkapje voor zat hij op het vliegveld van Jakarta te wachten voor een vlucht van 17 uur, Iedereen wenste hem een goede vlucht. Morgen is hij er weer!