Daar schrok ik behoorlijk van

 Naar ik schat was het ongeveer twintig jaar geleden - ik zat nog middenin mijn werkzame tijd in de gezondheidszorg - toen ik het artikel las waar ik zo van schrok. Ik moest er lang over nadenken voordat ik de paradox erin ook daadwerkelijk doorzag. Kort samen gevat behelsde de inhoud van het artikel het volgende: "Door de steeds verder gaande medische ingrepen wordt de volksgezondheid geschaad". Kunt u het voorstellen lezer? Ik begreep het echt niet; gedurende mijn hele werkzaam leven heb ik in de gezondheidszorg vertoeft op heel verschillende functies en steeds was ik ervan overtuigd dat dit ten bate van de mensheid zou zijn en zeker niet schadelijk voor de volksgezondheid. 
Na lang nadenken begreep ik wat de achterkant van de medische medaille behelst. Therapeutisch is er natuurlijk wel veel veranderd in de laatste 7 decennia; aandoeningen die niet behandelbaar waren werden, vaak op heroïsche wijze aangepakt; neveneffecten - "bijwerkingen" - werden met andere ingrepen gecompenseerd en zo konden zaken als harttransplantaties, extreem zware bestralingen en chemotherapieën  ontwikkeld worden en tal van andere zware ingrepen die patiënten langer deden leven. De groep van mensen die met klassieke geneeskunde niet te redden waren konden nu meerdere jaren overleven. Maar ook anti-stolling en tal van andere levenslange medicatie deden de groep van chronische patiënten aanzwellen. Dit zijn natuurlijk de lieden die, als genoemd in die hierboven aangehaalde publicatie de volksgezondheid negatief beïnvloeden. Tegenwoordig kennen wij deze chronische patiënten als "kwetsbare personen".