 |
| Recept! |
De wereld is zo klein geworden, althans qua communicatie mogelijkheden. In de 17e eeuw nam de correspondentie tussen NL en Indië, het tegenwoordige Indonesië al gauw 2 jaar in beslag voordat je een antwoord kon verwachten; een brief moest met twee schepen verstuurd worden omdat de mogelijkheid reëel was dat een schip verging. En nu??, kost geen enkele moeite. Zo kreeg ik vandaag een foto van een tantaliserend lekker uitziende Indische schotel met lekkers, gestuurd door Martijn en toebereid door de dame die zij daarvoor in dienst hebben. Ik antwoordde kort: "Recept!". Hij zou ervoor zorg dragen. Ik bekeek de foto nauwkeurig en zag droog gebakken uitjes bovenop en vroeg of hij wilde vragen hoe ze die maakte: "gewoon van de supermarkt appte hij; ik moest smakelijk lachen.
Jaren geleden was ik met Roos ergens in het Schwarzwald in een hotel restaurant en daar kregen we zo'n reusachtig stuk voortreffelijk klaargemaakt stuk vlees met daarop van die vers droog-gebakken uitjes. Ik heb altijd zo graag willen weten hoe je dat voor elkaar kon krijgen. Inmiddels heb ik ook een zak van die droge uitjes aangeschaft bij de toko in Zeist, maar het haalt toch niet bij die uitjes van jaren geleden. Maar misschien kwam dat ook van de honger?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten