Pap, wat vind jij

 Mensen kinderen, dat was best heel moeilijk om te beantwoorden die vraag. Eerst Mariska die mij zonder enige omhaal vroeg: "laat jij je zelf vaccineren", met natuurlijk de vraag achter de vraag, of waarschijnlijk de vraag: "wat vind jij van dat vaccin, is het nodig voor jongeren, is het wel veilig die nieuwe methodiek van RNA vaccins?", Nu ben ik van nature nogal kritisch; ik neem niet zomaar iets aan als ik niet het gevoel heb dat het helemaal klopt. Noem het "dwars geboren". Voorzichtig, met meel in de mond antwoordde ik dat ik het uit solidariteit met onze regeringsleiders wel zou doen, maar dat ik met die nieuwe technologie terug houdend zou zijn waar het jonge mensen en zeker kinderen zou betreffen. De volgende dag kreeg ik een WhatsApp bericht van Arja, met de vraag wat ik van die vaccins vond en toen heb ik met aanzienlijk minder meel in de mond geantwoord dat ik bij die RNA vaccins grote vraagtekens had en dat ik zou kiezen voor een antigeen vaccin, een eiwitvaccin of glyco-proteïne vaccin. Die worden ook op de markt gebracht nietwaar. Dat zou Arja doen, gewoon op eigen kosten.
Niet te geloven, maar weer een dag later kreeg ik van mijn broer Jan de vraag wat ik vond van de uitspraken van een wetenschapper en hij stuurde mij een link naar een Youtube adres. Ik heb dat geweigerd omdat ik zo mijn eigen ideeën heb over vaccinatie en niet - naar ik dacht - met de een of andere tegendraadse figuur geassocieerd te worden. Mijn verontrusting over die nieuwe wijze van vaccinaties, die nota bene wereldwijd ingezet gaat worden, is gebaseerd op kennis; of ik het bij het goede eind heb is natuurlijk maar de vraag, maar ik heb als oud-wetenschapper, gepromoveerd op een wetenschappelijk onderzoek naar het ontstaan van autoimmuniteit in een experimenteel model enig recht van eigen mening hieromtrent. 
Viraal RNA  inspuiten met de gedachte dat je vervolgens de hele cascade van eiwitsynthese van de gastheer zelf in werking zet, teneinde het antigeen van binnenuit te produceren en een immunologische reactie teweeg te brengen is theoretisch een fraaie. Maar mijns inziens niet van mogelijke smetten vrij. Voor mezelf ben ik daar niet zo bevreesd voor, vandaar mijn ontwijkend antwoord aan Mariska, maar voor toepassing bij jonge mensen ben ik erg huiverig.
Op het dringend verzoek van mijn broer ben ik ingegaan en heb het inmiddels overbekende verhaal van collega wetenschapper Schetters met aandacht beluisterd. Afgezien van de uitstap die hij doet richting farmacologie ben en was ik het volkomen met hem eens. Over die uitstap naar de farmacologie heb ik geen oordeel, noch positief, noch negatief.