Dertig jaar Slittech

Broer Jan in zijn bedrijf

 Vandaag had ik met broer Jan afgesproken om elkaar weer eens te ontmoeten; stukje wandelen en natuurlijk bijpraten. Door de Corona toestand was dat er dit jaar nog niet van gekomen. Keurig als afgesproken kwam hij met zijn fraaie BMW aanrijden op station Hoorn en gingen we bij hem thuis koffie drinken. Het bleek al in de auto dat Jan ontzettend bezig was met alles rond Corona en met name de vaccinatie; ook hij had mij gevraagd naar hoe ik alle ontwikkelingen rond de pandemie en de vaccinatie stond. Ik heb er grote moeite mee om mijn gedachten hieromtrent breed te ventileren; zoals mij al zo vaak is overkomen heb ik een nogal afwijkende mening vergeleken met de officiële en gangbare mening en politieke besluitvorming. Maar mijn ondergrond is toch vooral dat je je maar het beste kunt voegen naar wat er door de vermeende deskundigen wordt uitgedragen, althans niet de eigen mening rond te bazuinen zoals velen vermenen te moeten doen. Maar ik word daar zo langzamerhand door mijn omgeving wel toe gedwongen lijkt wel. Dus ja, we kwamen hierover fors in gesprek en bleken het, ondanks onze volstrekt verschillende benaderingswijze eigenlijk behoorlijk eens te zijn. Verdomd lastig hoor!
Na de koffie naar de fabriek. Ik maakte een foto van Jan in de fabriek en stuurde die door naar Martijn. Met Martijn had ik al vorig jaar gesproken over mijn broer en zijn fabriek en ik had graag gezien dat deze mij twee dierbaren elkaar gezien en gesproken hadden. Zal er nu wel niet van komen sinds Martijn in Indonesië werkzaam is. We bekeken in de directiekamer nog wat naar de spullen die sinds het overlijden van onze moeder hier opgeslagen zijn en ik pakte de twee tekeningen die onze onbekende opa, Jan ten Brink op zijn ziekbed in zijn laatste levensjaar heeft getekend. Deze twee tekeningen ken ik al mijn hele leven.
Vervolgens gingen we aan de wandel; een mooie wandeling door het vlakke Noord Hollandse landschap in de buurt van Zwaagdijk waar Jan en Thea tegenwoordig wonen. Daarna terug naar hun huis waar Thea inmiddels ook was gearriveerd. Zij ontving net twee vrienden van hen, Ferry en Lia. Grappig om iemand met de zelfde voornaam te ontmoeten; gebeurt mij zelden of nooit; zal broer Jan wel vaker overkomen zijn. Zij kwamen met een enorme bos bloemen ter ere van het feit dat Slittech, het bedrijf van Jan morgen precies 30 jaar bestaat. Ter ere daarvan had ik ook al een plak chocolade, waarop dit heuglijk feit werd gemeld van Jan gekregen.
Gezellig rond de tafel aan de praat; glaasje wijn, thee of water, een bordje kaas en worst en de sfeer zat erin. We spraken over van alles met een zekere diepgang en ook Corona en de vaccinatie kwamen weer ter tafel. De bel ging; dat was zwager van Thea en Jan, eveneens met de voornaam Ferry, hij kwam de almaar doorlopende spoelbak van het toilet beneden herstellen; dat was Jan vanmorgen niet gelukt. En zo herstelde Ferry de spoelbak terwijl Ferry Ferry naar het station bracht; ik kon het niet laten om deze zin nog naar broer Jan te appen  vanuit de trein. Was een fijne dag geweest!